Vuur!
Door: Mieke Greefhorst
Blijf op de hoogte en volg Wim, Mieke, Dagmar, Sam en Jade
13 Januari 2013 | Nederland, Eindhoven
We rijden naar oma, naar Eindhoven, de kinderen zitten achter op de bank.
“Mama, hoe voelt het eigenlijk om volwassen te zijn?” vraagt onze 7-jarige Jade.
Stilte.
“Als je groot bent, dan mag je meer dingen doen die je zelf wilt, maar je moet ook veel dingen doen die je niet wilt. Als je klein bent, dan hoef je nog niet zoveel en kun je lekker spelen,” zeg ik.
“Dat is dan toch eerlijk,” zegt Sam, “want nu zijn wij kind maar straks voelen wij ook hoe het is om ouder te zijn en zo maken we alles mee.”
“Opa wilde toch dood, hè mama?” zegt Sam.
“Ja, dat klopt,” zeg ik. “Opa was al kindje geweest, had verkering gehad, is getrouwd en heeft kinderen en kleinkinderen gekregen en toen hij oud werd was hij klaar.”
“Opa wilde niet meer denken, dat is fijn als je dood bent,” zegt Sam, “maar toch snap ik het niet dat je zelf dood wilt. Ik vind het maar raar, dood gaan.”
“En oma,” zegt Dagmar, die wil nog niet dood hè?”
“Nee, zeg ik, misschien wordt oma wel zo oud dat ze weer op een baby’tje gaat lijken.”
Ja, de kinderen worden ouder en bewuster. Ze gaan ieder op hun eigen wijze met vreugde en obstakels om.
Obstakels. Mijn huis ligt er vol mee. Sinds onze tijd in India houd ik helemaal niet meer van veel spullen. Iemand nog iets nodig? Zo heb ik al meer dan tien jaar een kaars van een koppeltje met een baby in de hand. Gekregen na de geboorte van Dagmar.
Tijdens het programma ‘All you need is love’ steken we het stukje emotie aan en kijk er met vieren na. Wim is in slaap gevallen op de bank.
Het beeldje is al gauw aangebrand. Ook ik voel me al aardig opgebrand.
De kaars is onthoofd, maar mijn hoofd zit vol.
“Mama,” zegt Sam, “ik denk dat je de kaars uit moet doen, dadelijk vliegen de gordijnen in de fik.” Typisch Sam, hij voelt een probleem. “Nee hoor,” zegt Jade, “dat gebeurt niet en als dat wel zou gebeuren dan valt de kaars naar voren en niet in de gordijnen.” Typisch Jade, zij ziet geen problemen, zal haar vingers niet zo snel branden. “Ben maar niet bang, Sam,” zegt Dagmar, “als er iets gebeurt, dan zijn papa en mama er bij.” Typisch Dagmar, zij helpt mensen uit de brand.
Ik denk aan het journaal van gisteren.
Er zijn branden in Australië en Jade ziet een schaap in beeld staan met een deels verbrand, zwarte vacht. “Dat is wel jammer voor mij,” zegt ze, “want als mijn trui te klein is en ik wil een nieuwe, grotere trui, dan is er geen wol meer.”
“Jade, dat zeg je toch niet!” reageerde Dagmar verbouwereerd. “Dat is toch zielig voor dat schaap, die heeft pijn en jij denkt alleen maar aan jezelf!”
De kaars brandt flink door, het hart van het stel brandt nu flink.
Mijn hart staat al enige tijd op een laag pitje. Ik voel niet veel.
Gelukkig geen burn-out maar toch, schrijven, fotograferen; waar is de passie, het vuur gebleven?
Mijn moeder verbrandde enkele maanden geleden haar rug. Ze zei: “Ik voel niets.”
Mijn vader staat bij haar op de kast, in een mooie grote urn. Ook hij is helemaal opgebrand.
Ik kijk naar het koppeltje. Een flinke laag vet heeft zich om de kaars genesteld. De oorspronkelijke vorm is nauwelijks herkenbaar.
Ook ik ben lang doorgegaan. Voor de vorm. Het teveel aan vet doet er ook geen goed aan.
De kaars, het schaap, ja, het lijkt lang geleden dat wij ook alle schepen achter ons hadden verbrand. Zullen we het nog een keer doen? We hebben vaker voor hete vuren gestaan! Pijnlijk was alleen het vertrek en de terugkeer.
De dood, remigreren, dementie, onzekerheden. Mijn problemen zijn van mij af. Dat was vorig jaar.
Wie gelukkig wil reizen, reist met weinig bagage.
Wim reist volgende week af naar het land van de vuurspugende draken.
Sam komt naar me toe en geeft me een briefje met een rood hart erop. “Voor jou,” zegt hij.
‘Hallo lieve mama je moet altijt aan jezelf denken ook ooveral waar je bent Dus ook hier XXX Ik hoop jou een gelukig Nieuwjaar Groetjes Sam voor mama lieve mama ik hou van jou!!!
Typisch Sam.
Laat het vuur maar flink branden in 2013!
Allen een gezond, fijn Nieuwjaar!
“Mama, hoe voelt het eigenlijk om volwassen te zijn?” vraagt onze 7-jarige Jade.
Stilte.
“Als je groot bent, dan mag je meer dingen doen die je zelf wilt, maar je moet ook veel dingen doen die je niet wilt. Als je klein bent, dan hoef je nog niet zoveel en kun je lekker spelen,” zeg ik.
“Dat is dan toch eerlijk,” zegt Sam, “want nu zijn wij kind maar straks voelen wij ook hoe het is om ouder te zijn en zo maken we alles mee.”
“Opa wilde toch dood, hè mama?” zegt Sam.
“Ja, dat klopt,” zeg ik. “Opa was al kindje geweest, had verkering gehad, is getrouwd en heeft kinderen en kleinkinderen gekregen en toen hij oud werd was hij klaar.”
“Opa wilde niet meer denken, dat is fijn als je dood bent,” zegt Sam, “maar toch snap ik het niet dat je zelf dood wilt. Ik vind het maar raar, dood gaan.”
“En oma,” zegt Dagmar, die wil nog niet dood hè?”
“Nee, zeg ik, misschien wordt oma wel zo oud dat ze weer op een baby’tje gaat lijken.”
Ja, de kinderen worden ouder en bewuster. Ze gaan ieder op hun eigen wijze met vreugde en obstakels om.
Obstakels. Mijn huis ligt er vol mee. Sinds onze tijd in India houd ik helemaal niet meer van veel spullen. Iemand nog iets nodig? Zo heb ik al meer dan tien jaar een kaars van een koppeltje met een baby in de hand. Gekregen na de geboorte van Dagmar.
Tijdens het programma ‘All you need is love’ steken we het stukje emotie aan en kijk er met vieren na. Wim is in slaap gevallen op de bank.
Het beeldje is al gauw aangebrand. Ook ik voel me al aardig opgebrand.
De kaars is onthoofd, maar mijn hoofd zit vol.
“Mama,” zegt Sam, “ik denk dat je de kaars uit moet doen, dadelijk vliegen de gordijnen in de fik.” Typisch Sam, hij voelt een probleem. “Nee hoor,” zegt Jade, “dat gebeurt niet en als dat wel zou gebeuren dan valt de kaars naar voren en niet in de gordijnen.” Typisch Jade, zij ziet geen problemen, zal haar vingers niet zo snel branden. “Ben maar niet bang, Sam,” zegt Dagmar, “als er iets gebeurt, dan zijn papa en mama er bij.” Typisch Dagmar, zij helpt mensen uit de brand.
Ik denk aan het journaal van gisteren.
Er zijn branden in Australië en Jade ziet een schaap in beeld staan met een deels verbrand, zwarte vacht. “Dat is wel jammer voor mij,” zegt ze, “want als mijn trui te klein is en ik wil een nieuwe, grotere trui, dan is er geen wol meer.”
“Jade, dat zeg je toch niet!” reageerde Dagmar verbouwereerd. “Dat is toch zielig voor dat schaap, die heeft pijn en jij denkt alleen maar aan jezelf!”
De kaars brandt flink door, het hart van het stel brandt nu flink.
Mijn hart staat al enige tijd op een laag pitje. Ik voel niet veel.
Gelukkig geen burn-out maar toch, schrijven, fotograferen; waar is de passie, het vuur gebleven?
Mijn moeder verbrandde enkele maanden geleden haar rug. Ze zei: “Ik voel niets.”
Mijn vader staat bij haar op de kast, in een mooie grote urn. Ook hij is helemaal opgebrand.
Ik kijk naar het koppeltje. Een flinke laag vet heeft zich om de kaars genesteld. De oorspronkelijke vorm is nauwelijks herkenbaar.
Ook ik ben lang doorgegaan. Voor de vorm. Het teveel aan vet doet er ook geen goed aan.
De kaars, het schaap, ja, het lijkt lang geleden dat wij ook alle schepen achter ons hadden verbrand. Zullen we het nog een keer doen? We hebben vaker voor hete vuren gestaan! Pijnlijk was alleen het vertrek en de terugkeer.
De dood, remigreren, dementie, onzekerheden. Mijn problemen zijn van mij af. Dat was vorig jaar.
Wie gelukkig wil reizen, reist met weinig bagage.
Wim reist volgende week af naar het land van de vuurspugende draken.
Sam komt naar me toe en geeft me een briefje met een rood hart erop. “Voor jou,” zegt hij.
‘Hallo lieve mama je moet altijt aan jezelf denken ook ooveral waar je bent Dus ook hier XXX Ik hoop jou een gelukig Nieuwjaar Groetjes Sam voor mama lieve mama ik hou van jou!!!
Typisch Sam.
Laat het vuur maar flink branden in 2013!
Allen een gezond, fijn Nieuwjaar!
-
13 Januari 2013 - 12:05
Nicolay:
Dat 2013 een goed, gelukkig, vurig jaar mag worden. Leuk om je verhaal te lezen en de kids worden inderdaad groot en komen af en toe met verrassende vragen en antwoorden. -
13 Januari 2013 - 12:24
Petra:
hee Mieke,
ook voor jullie een goed nieuw jaar toegewenst. Enne....heb vertrouwen dat ook in jou dat vuurtje weer gaat branden.
lieve groet Petra -
13 Januari 2013 - 12:43
Anita:
Wow Mieke, wat schrijf je toch mooi. Net alsof ik weer een hoofdstuk lees van een goed boek! En wat zijn de kinderen toch wijs. Ik lees nog altijd je blog en geniet ervan! Jullie ook een gelukkig nieuw jaar. Liefs Anita (vriendin van Robin?) -
13 Januari 2013 - 21:11
Ivonne:
Hoi lieve Mieke,
Prachtig heb je het weer verwoord!
Als er geen klein vuurtje nog in je zou zitten, zou je zo mooi niet kunnen schrijven hoor!
Je hebt in ieder geval genoeg (warme) liefde om je heen die dat vuurtje weer helemaal tot
leven kunnen brengen.
Ik wens jullie allen ook een heel goed, gezond en liefdevol 2013 toe!
Groetjes
Ivonne -
13 Januari 2013 - 21:57
Hugo Greefhorst:
Goh, wat een zwaarte.........
Je gezin (kinderen) is/zijn veel verder dan de mijn. Bij ons wordt gewoon ruzie gemaakt in de auto en geen discussies gevoerd over al die mooie dingen waar jullie het over hebben....
Nu weet ik niet zo spontaan waar je gelukkiger van wordt, maar bij jou zou het wenselijk kunnen zijn om te stoppen met prakkizeren. Bij ons stopt dat namelij vanzelf als de ergernis over het onderwerp niet meer gedragen wordt door de ouders (jahaa ik dus en natuurlijk ook de mama :-)
Je vuurtje zou eens wat andere brandstof kunnen proberen. En vooral altijd opkomen voor jezelf: zeg maar gewoon waar het op staat. Je hoeft het niet apart te verpakken zus!
Broer Hugoxxxx -
13 Januari 2013 - 22:49
Mieke:
Dag Mieke,
Een prachtig gezin zijn jullie.
Van al die wijsheid van je kinderen kunnen we nog veel leren.
Wees goed voor jezelf!
Gr
Mieke. -
14 Januari 2013 - 10:04
Dianne:
Lieve Mieke,
Mooi geschreven, je hebt me geraakt ...
Liefs,
Dianne -
16 Januari 2013 - 14:20
Carin:
Fijn als je de dingen van de dag en het leven, die jou bezighouden, zo onder woorden kan brengen. Een smeulend vuurtje voor 2013 kan ook prettig zijn...
Groetjes Carin -
16 Januari 2013 - 14:22
Carin:
Fijn als je de dingen van de dag en het leven, die jou bezighouden, zo onder woorden kan brengen.
Op zijn tijd een smeulend vuurtje in 2013 kan ook prettig zijn.
Groetjes Carin -
16 Januari 2013 - 21:03
Irene:
Prachtig verhaal lief vriendinnetje!!
Opgebrand of vol energie,hier brand altijd een vuurtje voor jou om bij te borrelen met een goed gesprek ,of het nou kaarsjes zijn of over een paar maanden weer een korfje buiten!
Laten we dat snel doen, x Irene
-
16 Januari 2013 - 21:04
Irene:
oeps,brandt met dt natuurlijk1 -
20 Januari 2013 - 16:16
Marijke:
Ha Mieke!
Allereerst wens ik je vurig een gelukkig nieuw jaar! Warmte en licht ( want dat geeft vuur allebei) voor jou, Wim en jullie kindertjes.
Heb je ooit gehoord van de uitdrukking "het vuur onder de as"? Het betekent dat, zelfs al zie je niet eens meer iets smeulen, er wel degelijk nog vuur onder de laag as verstopt kan zitten. Dat je maar hoeft te blazen, zachtjes zodat de as niet te veel opwaait, en dat dan langzaamaan dat ene resterende vonkje weer op zal laaien. Element Vuur.
Het is nu wintertijd. Hier in Nederland betekent dat meestal sneeuw, ijs of regen. Element Water dus. En een koude wind, het element Lucht.
In de winter eet je andere, wat zwaardere kost dan in de zomer, zoals boerenkool en spruiten. Dit verwarmende voedsel behoort tot het Aarde-element. ( en wat meer vet aan het lichaam in de winter is een natuurlijke bescherming.)
Al deze elementen zijn levensvoorwaarden. Ze zijn er samen of ze wisselen elkaar af.
De Zon, Vuurelemenet, klimt elke dag weer een stukje hoger, gaat ons langzaamaan weer meer licht en warmte geven.
Vast en zeker gaat jouw innerlijk zonnetje ook weer klimmen Mieke!
De winter is een periode van rust, stilte, ogenschijnlijke dood. Maar als de lente komt blijkt in de kale, 'levenloze' natuur volop leven aanwezig te zijn. Dat was alleen tijdelijk niet zichtbaar en voelbaar.
Lieverd, een mens is deel van de natuur. Ook ons leven kent verschillende cycli van seizoenen. Vertrouw, neem rust.
Een dikke zoen!
Marijke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
