Afscheid van India
Door: Mieke
Blijf op de hoogte en volg Wim, Mieke, Dagmar, Sam en Jade
14 Januari 2012 | India, Trivandrum
“En, wat zei oma?” vraag ik als de kinderen de telefoon neerleggen. “Ze zegt dat ze heel blij is dat wij bij haar blijven slapen!”, zegt Sam. “Ja, dat zij ze ook tegen mij,” zegt Jade. “Ja,” zegt Dagmar, “en ook tegen mij! En toen ze zei dat twee weken niet zo heel erg lang was, toen zei ik: ‘Geniet er dan maar goed van die twee weken!”
Ja, van 31 januari tot 13 februari zijn we lekker even in Nederland ‘om opa en oma te zien’, voordat onze reis met onbekende bestemming begint. De kinderen verheugen zich er enorm op!
“Mama, ik denk dat we toch maar weer in NL moeten gaan wonen als we terug zijn van onze lange reis,” zegt Dagmar terwijl we aan het wachten zijn op ons eten, “Zullen we gaan stemmen?” “Nederland!” zegt Jade. “Overal op de wereld een jaartje, dan zien we tenminste veel, dat is toch leuk?” zegt Sam vragend. Wim en ik luisteren het even aan. Met de stemmen van Wim en ik erbij, komen we uit op een status quo…
Dagmar heeft (weer) duidelijk nagedacht en terwijl de ober haar favoriete Paneer Makhani serveert, zegt ze: “Het is toch simpel. 1. We kijken wat we kunnen betalen. 2. We kijken naar de ruimte. 3. We kijken naar de baan en de school in de buurt. Dan heb je toch zo een huis gekocht?”
Iedere keer weer word me duidelijk dat dit 10-jarige bewuste meisje met haar gevoeligheden, de zaakjes goed overziet en dit ook prima kan verwoorden. Ze maakt plichtsgetrouw iedere schooldag uit 7 verschillende groep 6 en groep 7 Nederlandse werkboeken, 2 bladzijden op school. Juf Jane prijst haar de hemel in met haar zelfstandigheid. “We must take Dagmar to the President of India to get a golden medal!” roept ze blijkbaar door de klas. In de namiddag kijken Wim en ik het schoolwerk na. Ja, ook wij beseffen dat het zo nu en dan maar een eenzijdig bestaan is voor Dagmar, zonder vriendinnetjes en gegiechel.
Mijn goede vriendinnen Diana en Simone zijn vannacht weer terug naar NL vertrokken na een fantastische reis. Wat was het gezellig en vertrouwd! Dagmar absorbeert en observeert: “Jullie hebben wel een hoop plezier samen, he mama?” Bij het afscheid lieten ze ‘wat meidendingen’ voor Dagmar na, zoals haarlak. Vandaag liep ze de hele dag met een énorme bos haar rond (eh…, 30 jaar geleden, hoofd naar beneden en touperen maar!).
Het is avond. Stilte. Ik bind setjes vrolijke pennen met een strikje aan elkaar, fotootje van ons gezin erbij met de tekst ‘don’t forget to write.’ Het afscheid komt dichterbij.
Ik kijk eens rond. Het huis is nagenoeg kaal, alle gezelligheid en emotie staat inmiddels in een koffer op de zolderkamer van mijn broer in Eindhoven te wachten tot wij die ooit weer eens op komen halen om open te maken. Punt 1 ‘Breng meer overzicht in je leven’ en Punt 5 ‘Uit je liefde en dankbaarheid’ van de, aan onze muur prijkende ‘gedragscode voor een gelukkig leven’, zijn momenteel ver uit balans! Help, ik snak naar overzicht! In iedere hoek van de huiskamer staan kleine en grote tasjes met spullen klaar; voor school, voor vrienden, de arme mensen (uit dat schattige wijkje) de schoonmaaksters van de flat (ze lachen altijd zo vriendelijk), een missionaris (“Meikie, if you have something left over..”), ze kunnen allen onze inventaris goed gebruiken. De 'grote spullen' gaan naar juf Jane; zij gaat op haar 70ste op zichzelf wonen! Ergens in een hoekje staan twee van onze eigen reiskoffers, één half gevuld met zomerkleding voor onze lange reis en één met winterkleding.
“Nee, kinderen, sorry maar alle speelgoed uit de huiskamer, dat is vanaf nu de regel! Pff!
“Wim, schiet eens op, we moeten naar de garage, de auto moet verkocht worden!”
Nog twee weken, dan zit het er hier op.
Ja, van 31 januari tot 13 februari zijn we lekker even in Nederland ‘om opa en oma te zien’, voordat onze reis met onbekende bestemming begint. De kinderen verheugen zich er enorm op!
“Mama, ik denk dat we toch maar weer in NL moeten gaan wonen als we terug zijn van onze lange reis,” zegt Dagmar terwijl we aan het wachten zijn op ons eten, “Zullen we gaan stemmen?” “Nederland!” zegt Jade. “Overal op de wereld een jaartje, dan zien we tenminste veel, dat is toch leuk?” zegt Sam vragend. Wim en ik luisteren het even aan. Met de stemmen van Wim en ik erbij, komen we uit op een status quo…
Dagmar heeft (weer) duidelijk nagedacht en terwijl de ober haar favoriete Paneer Makhani serveert, zegt ze: “Het is toch simpel. 1. We kijken wat we kunnen betalen. 2. We kijken naar de ruimte. 3. We kijken naar de baan en de school in de buurt. Dan heb je toch zo een huis gekocht?”
Iedere keer weer word me duidelijk dat dit 10-jarige bewuste meisje met haar gevoeligheden, de zaakjes goed overziet en dit ook prima kan verwoorden. Ze maakt plichtsgetrouw iedere schooldag uit 7 verschillende groep 6 en groep 7 Nederlandse werkboeken, 2 bladzijden op school. Juf Jane prijst haar de hemel in met haar zelfstandigheid. “We must take Dagmar to the President of India to get a golden medal!” roept ze blijkbaar door de klas. In de namiddag kijken Wim en ik het schoolwerk na. Ja, ook wij beseffen dat het zo nu en dan maar een eenzijdig bestaan is voor Dagmar, zonder vriendinnetjes en gegiechel.
Mijn goede vriendinnen Diana en Simone zijn vannacht weer terug naar NL vertrokken na een fantastische reis. Wat was het gezellig en vertrouwd! Dagmar absorbeert en observeert: “Jullie hebben wel een hoop plezier samen, he mama?” Bij het afscheid lieten ze ‘wat meidendingen’ voor Dagmar na, zoals haarlak. Vandaag liep ze de hele dag met een énorme bos haar rond (eh…, 30 jaar geleden, hoofd naar beneden en touperen maar!).
Het is avond. Stilte. Ik bind setjes vrolijke pennen met een strikje aan elkaar, fotootje van ons gezin erbij met de tekst ‘don’t forget to write.’ Het afscheid komt dichterbij.
Ik kijk eens rond. Het huis is nagenoeg kaal, alle gezelligheid en emotie staat inmiddels in een koffer op de zolderkamer van mijn broer in Eindhoven te wachten tot wij die ooit weer eens op komen halen om open te maken. Punt 1 ‘Breng meer overzicht in je leven’ en Punt 5 ‘Uit je liefde en dankbaarheid’ van de, aan onze muur prijkende ‘gedragscode voor een gelukkig leven’, zijn momenteel ver uit balans! Help, ik snak naar overzicht! In iedere hoek van de huiskamer staan kleine en grote tasjes met spullen klaar; voor school, voor vrienden, de arme mensen (uit dat schattige wijkje) de schoonmaaksters van de flat (ze lachen altijd zo vriendelijk), een missionaris (“Meikie, if you have something left over..”), ze kunnen allen onze inventaris goed gebruiken. De 'grote spullen' gaan naar juf Jane; zij gaat op haar 70ste op zichzelf wonen! Ergens in een hoekje staan twee van onze eigen reiskoffers, één half gevuld met zomerkleding voor onze lange reis en één met winterkleding.
“Nee, kinderen, sorry maar alle speelgoed uit de huiskamer, dat is vanaf nu de regel! Pff!
“Wim, schiet eens op, we moeten naar de garage, de auto moet verkocht worden!”
Nog twee weken, dan zit het er hier op.
-
14 Januari 2012 - 18:09
Marjo:
Wat een wijze woorden van Dagmar:
"Geniet er maar goed van!" Ik zal ze zeker onthouden!!
Het is in ieder geval iets wat jullie met z'n allen goed doen.
Mijn ervaring van 2 weken India is al onvergetelijk, laat staan die van jullie van 2½ jaar.
Groetjes, Marjo -
14 Januari 2012 - 23:00
Nicolay:
Geniet ze nog de laatste dagen in India. Ik hoor van Wim wel hoe de volgende trip eruit ziet. Mieke, bedankt voor de vele verhalen. Ik hoop dat er nog vele mogen volgen. Dagmar, Maxen Jade; heel veel plezier bij opa & oma!
Groet,
Nicolay
-
15 Januari 2012 - 09:06
Paul En Marita:
We wensen jullie een paar mooie en fijne weken in Nederland, geniet van jullie ouders en de kids van opa en oma!!!
Na 2,5 jaar India, weer op na een nieuw avontuur, geweldig zoals jullie dat doen. Als jullie de kans krijgen is Sumatra ook zeker de moeite waard om te bezoeken helemaal het Tobameer is erg mooi.
We wensen jullie een heel goede reis en geniet van alledingen die op jullie pad komen.
We blijven jullie volgen.
Groeten Paul en marita
www.smiloe.nl -
15 Januari 2012 - 09:57
Wil:
O Dagmar wat kan jij dat prachtig zeggen
Lieve Wim en Mieke ook wij hebben nog dozen vol van jullie op de zolder staan
foto boeken en huiskamer spulletjes. ik bewaar ze goed maar er komt een tijd dat ze echt weer voor jullie in Nederland zijn! geniet nog van dat laatste tijdje India ook de twee weken Nederland is weer een feestje voor ons en jullie en voor de tijd erna GENIET en tot gauw XXXXX dikke Knuffel Wil
-
15 Januari 2012 - 10:10
N, W En A:
Lieve mensen, afscheid nemen van India zal niet makkelijk zijn,.,,,,wat een mooie reis is het geweest...maar nog mooie dingen te komen, met jullie toekomstige reis...
Succes met alles die nog afgerond moet worden daar...en tot gauw in Hapert, Bladel ?...
Veel liefs,
N, W en A -
15 Januari 2012 - 11:47
Henk Janssen:
weer lekker spannend zou bijna jalours worden genieten dus -
15 Januari 2012 - 11:48
Toinette:
Geniet nog van je laatste dagen in het geweldige India, de ervaringen die je daar opgedaan hebt zul je overal op de wereld kunnen gebruiken.
Ik wens jullie een hele fijne tijd toe, eerst in Nederland en daarna weer op avontuur!
Genieten dus.
Heel veel lieve groeten van Toinette
-
15 Januari 2012 - 16:33
Erna:
Geniet nog even van de laatste momenten en ervaringen in India, succes met de laatste loodjes en ....op naar het volgende avontuur! Leuk om jullie te blijven volgen.
Groetjes uit Paramaribo! -
16 Januari 2012 - 10:17
Isabelle:
Geniet met z'n allen van de laatste weekjes India. Het land dat jullie zoveel (wijsheid) gebracht heeft.
Het zal dan ook niet meevallen om afscheid te nemen van al je goeie vrienden daar, maar je hebt wel geleerd dat afstand maar relatief is.
Ik bewonder in jullie dat je zo weinig hecht aan het materiële en dat de kinderen dit ook al zo vroeg leren!
Geweldig.
Fijn dat je nog een paar weekjes bij je ouders kunt zijn. Geniet er samen enorm van. En als er tijd of zin over is...mijn deur staat wagenwijd open.
Lieve groetjes Isabelle
-
18 Januari 2012 - 21:30
Daniëlle:
Goh wat spannend allemaal! Je moet weer vanalles achterlaten, maar de vele mooie herinneringen aan deze geweldige tijd, neemt niemand jullie meer af. Op naar de volgende uitdaging....destination unknown!
Maar eerst nog even genieten van jullie familie en vrienden in Nederland!
Succes met alle voorbereidingen de komende dagen en het daarop volgende afscheid vanThiruvananthapuram . (deze naam moest ik even copiëren ;-)) -
22 Januari 2012 - 16:04
Hanny:
Succes met het afscheid, maak veel foto's zodat je nooit vergeet hoe je in India woonde. Een stukje van jullie leven en dat van de kinderen. Wat fijn dat Dagmar, Sam en Jade mee denken en plezier hebben in het avontuur. Weer even heerlijk naar Nederland en daarna weer de weide wereld in. Ga genieten en tot heel snel. Ik kan niet wachten tot ik (wij) jullie weer zien.
Dikke kus Hanny -
24 Januari 2012 - 09:21
Rianne De Maat:
Ik lees weer eens jullie verhalen. Wat kun je toch mooi schrijven, Mieke.
Ik lees dat jullie India gaan verlaten? Wat gaan jullie nu doen? Ik zie eerst nog 2 weekjes Nederland, geniet ervan. Veel plezier hier (Nederland) en veel succes voor de toekomst!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
