2012
Door: Mieke
Blijf op de hoogte en volg Wim, Mieke, Dagmar, Sam en Jade
27 December 2011 | India, Trivandrum
Het is 2e Kerstdag. Op een onduidelijke webcam zie ik mijn ouders zitten bij mijn broer thuis. Mijn 79-jarige vader ademt zwaar sinds zijn longkanker verwijderd is. Hun wereld wordt kleiner omdat ze minder mobiel zijn en steeds meer klachten krijgen. Het doet me pijn. Ze vertellen over de heerlijke ijstaart (een traditie bij ons) die ze op hebben. Wij vertellen over onze plannen. Ik leg neer.
Enkele uren later barst ik in huilen uit. 6-jarige Jade komt naar me toe en houdt me vast. “Huil je omdat je je vader en moeder zo lief vindt?” zegt ze. “Ja,” zeg ik. Ze aait me over mijn rug. “Zal ik mijn knuffeltje voor je halen?” “Ja,” zeg ik weer. Ze komt terug met een enorme Hello Kitty knuffel. “Hier, houdt deze maar vast en denk dan maar dat je opa en oma vast hebt.” Jade, ik en de knuffel houden elkaar nog een tijdje vast…
Mijn ouders. Mijn kinderen. Ze roepen zoveel emotie op. Tijdens onze reis naar Bombay eerder deze maand hoorde ik de kinderen praten. Dagmar vroeg aan Sam: ”Wie vind jij het liefste meisje ter wereld?” Sam antwoordt: ”Oma, want die heeft ervoor gezorgd dat mama zo lief is.”
Mooier kan ik toch niet wensen?
Onze reis was ook mooi. Eerst Bangalore waar we gekke dingen deden zoals ontbijten met cola met popcorn in de bioscoop (de 1e film begint hier om 08.00 uur!). In Bombay laten we onze voeten scrubben door duizenden visjes. We springen spontaan in de bus en laten ons leiden, daar waar de bus heen gaat. We eindigen op het strand tijdens een live Kerstconcert gecomponeerd door de producer van de bekende film Slum Dog Millionaire. Dit gratis toegankelijke evenement staat symbool voor het vechten voor gelijkwaardigheid tussen arm en rijk; Gandhi wilde immers dat iedereen kon deelnemen aan alle moois van het leven.
De reis heeft ook een aardig Nederlands tintje. We eten pannenkoeken bij Nederlanders die hier voor Shell werken. Sinterklaas en zijn Pieten komen, per riksja, de Nederlandse club bezoeken. Ja, ook onze kids halen hun Pietendiploma. In Bombay bezoeken we de oude werkgever van Wim; Rabobank International. Ik eet bitterballen bij de consul generaal thuis op 100 meter van de Gateway of India, waar ook de burgemeester van Den Haag op bezoek is.
Bombay is net zo levendig als Amsterdam maar schrijnend. De hele stad is behangen met wasgoed van al die gezinnen die hier langs de weg wonen. Sommige straatkinderen proberen agressief speelgoed van onze Sam af te pakken. Ik ben er trots op dat het onze kinderen er niet van weerhoudt om de laatste dag een Barbie, Mac Happy Meal Toys en kleding weg te geven aan een stel kinderen. “Mama, deze kinderen zijn gelukkig wel lief en blij met wat ze krijgen,” zegt Dagmar. En heel toevallig zien we de volgende dag, op een andere plek, dit zelfde kind spelen met de Barbie! Het hele gezin ontvangt ons uitbundig.
Dagmar is 10 geworden en mag in Bombay van haar eigen geld een witte Samsung telefoon kopen mét roze hoesje. “Mama, al zou ik iedere dag in de poep moeten rollen, dan zou ik dat doen om dit te krijgen! Ik heb hier zo lang op gewacht, ik ben zo blij, zo blij, zo blij!” De hele avond blijft ze roepen dat ze zo blij is. “Mama, dit is mijn dag! Niet gisteren, niet morgen, maar vandaag, dit is echt MIJN dag, net als Jochem Myjer zijn liedje.”
24 december zwaaiden we mijn broer Erik en zijn vriendin uit. Samen hebben we de zaak met een goed gevoel afgesloten hier. Over 4 dagen staan we alweer bij de ‘Arrival’ ; Simone en Diana, twee hele goede vriendinnen, komen ons en India bezoeken!
2011 was mooi. Zelf ben ik sinds een half jaar 15% lichaamsgewicht kwijt geraakt, da’s ook mooi.
1e Kerstdag bleek een spontane dag. In plaasts van het geplande diner en Kerstfilms, kregen we spontaan de hele middag en avond bezoek van onze Franse onderburen. Ons Kerstdiner bestond uit cashewnoten, chips, blokjes kaas, Pina Colada, milkshake a la Sam, fruitsalade a la Jade en chocolademuffins made by Dagmar. Rejini (de directrice vd school) kwam ook nog op bezoek samen met haar gezin. Ze zegt zo mooi:” ”You are here for a reason, a purpose.”
Van de week lag ik met onze Dagmar op bed die een flinke huilbui had (er wordt wat afgehuild hier, haha). Ze vertelde me dat ze er zoveel last van heeft dat ze altijd zoveel nadenkt over alles. Ze denkt veel na over de planeten en hoe nietig ze eigenlijk is als mens. Ze is eigenlijk niets, als ze zichzelf vergelijkt met de aarde en het heelal. We hebben toen een tijdje gepraat en ik heb haar vertelt dat alles uiteindelijk gaat om liefde.
Ze is misschien nietig in vergelijking tot het heelal, maar ze betekent alles voor de mensen die van haar houden en waar zij van houdt. “Mama, dit zinnetje ga ik voor de rest van mijn leven onthouden,” zei ze waarna ze uiteindelijk rustig naar haar bed ging.
2012? We hebben géén idée. We hopen op een plek ‘with a reason, a purpose,’ waar we net zo gelukkig blijven als gezin en individu.
Bedankt voor alle mail en reacties op ons blog. Dat doet ons goed!
Allemaal een heel gezond, gelukkig Nieuwjaar!
Liefs, Wim, Mieke, Dagmar, Sam en Jade
Enkele uren later barst ik in huilen uit. 6-jarige Jade komt naar me toe en houdt me vast. “Huil je omdat je je vader en moeder zo lief vindt?” zegt ze. “Ja,” zeg ik. Ze aait me over mijn rug. “Zal ik mijn knuffeltje voor je halen?” “Ja,” zeg ik weer. Ze komt terug met een enorme Hello Kitty knuffel. “Hier, houdt deze maar vast en denk dan maar dat je opa en oma vast hebt.” Jade, ik en de knuffel houden elkaar nog een tijdje vast…
Mijn ouders. Mijn kinderen. Ze roepen zoveel emotie op. Tijdens onze reis naar Bombay eerder deze maand hoorde ik de kinderen praten. Dagmar vroeg aan Sam: ”Wie vind jij het liefste meisje ter wereld?” Sam antwoordt: ”Oma, want die heeft ervoor gezorgd dat mama zo lief is.”
Mooier kan ik toch niet wensen?
Onze reis was ook mooi. Eerst Bangalore waar we gekke dingen deden zoals ontbijten met cola met popcorn in de bioscoop (de 1e film begint hier om 08.00 uur!). In Bombay laten we onze voeten scrubben door duizenden visjes. We springen spontaan in de bus en laten ons leiden, daar waar de bus heen gaat. We eindigen op het strand tijdens een live Kerstconcert gecomponeerd door de producer van de bekende film Slum Dog Millionaire. Dit gratis toegankelijke evenement staat symbool voor het vechten voor gelijkwaardigheid tussen arm en rijk; Gandhi wilde immers dat iedereen kon deelnemen aan alle moois van het leven.
De reis heeft ook een aardig Nederlands tintje. We eten pannenkoeken bij Nederlanders die hier voor Shell werken. Sinterklaas en zijn Pieten komen, per riksja, de Nederlandse club bezoeken. Ja, ook onze kids halen hun Pietendiploma. In Bombay bezoeken we de oude werkgever van Wim; Rabobank International. Ik eet bitterballen bij de consul generaal thuis op 100 meter van de Gateway of India, waar ook de burgemeester van Den Haag op bezoek is.
Bombay is net zo levendig als Amsterdam maar schrijnend. De hele stad is behangen met wasgoed van al die gezinnen die hier langs de weg wonen. Sommige straatkinderen proberen agressief speelgoed van onze Sam af te pakken. Ik ben er trots op dat het onze kinderen er niet van weerhoudt om de laatste dag een Barbie, Mac Happy Meal Toys en kleding weg te geven aan een stel kinderen. “Mama, deze kinderen zijn gelukkig wel lief en blij met wat ze krijgen,” zegt Dagmar. En heel toevallig zien we de volgende dag, op een andere plek, dit zelfde kind spelen met de Barbie! Het hele gezin ontvangt ons uitbundig.
Dagmar is 10 geworden en mag in Bombay van haar eigen geld een witte Samsung telefoon kopen mét roze hoesje. “Mama, al zou ik iedere dag in de poep moeten rollen, dan zou ik dat doen om dit te krijgen! Ik heb hier zo lang op gewacht, ik ben zo blij, zo blij, zo blij!” De hele avond blijft ze roepen dat ze zo blij is. “Mama, dit is mijn dag! Niet gisteren, niet morgen, maar vandaag, dit is echt MIJN dag, net als Jochem Myjer zijn liedje.”
24 december zwaaiden we mijn broer Erik en zijn vriendin uit. Samen hebben we de zaak met een goed gevoel afgesloten hier. Over 4 dagen staan we alweer bij de ‘Arrival’ ; Simone en Diana, twee hele goede vriendinnen, komen ons en India bezoeken!
2011 was mooi. Zelf ben ik sinds een half jaar 15% lichaamsgewicht kwijt geraakt, da’s ook mooi.
1e Kerstdag bleek een spontane dag. In plaasts van het geplande diner en Kerstfilms, kregen we spontaan de hele middag en avond bezoek van onze Franse onderburen. Ons Kerstdiner bestond uit cashewnoten, chips, blokjes kaas, Pina Colada, milkshake a la Sam, fruitsalade a la Jade en chocolademuffins made by Dagmar. Rejini (de directrice vd school) kwam ook nog op bezoek samen met haar gezin. Ze zegt zo mooi:” ”You are here for a reason, a purpose.”
Van de week lag ik met onze Dagmar op bed die een flinke huilbui had (er wordt wat afgehuild hier, haha). Ze vertelde me dat ze er zoveel last van heeft dat ze altijd zoveel nadenkt over alles. Ze denkt veel na over de planeten en hoe nietig ze eigenlijk is als mens. Ze is eigenlijk niets, als ze zichzelf vergelijkt met de aarde en het heelal. We hebben toen een tijdje gepraat en ik heb haar vertelt dat alles uiteindelijk gaat om liefde.
Ze is misschien nietig in vergelijking tot het heelal, maar ze betekent alles voor de mensen die van haar houden en waar zij van houdt. “Mama, dit zinnetje ga ik voor de rest van mijn leven onthouden,” zei ze waarna ze uiteindelijk rustig naar haar bed ging.
2012? We hebben géén idée. We hopen op een plek ‘with a reason, a purpose,’ waar we net zo gelukkig blijven als gezin en individu.
Bedankt voor alle mail en reacties op ons blog. Dat doet ons goed!
Allemaal een heel gezond, gelukkig Nieuwjaar!
Liefs, Wim, Mieke, Dagmar, Sam en Jade
-
27 December 2011 - 09:58
Hanny:
Ha Mieke,
Zeg maar tegen Dagmar, dat er in Nederland ook heel veel mensen zijn die van haar houden en dat ze daar nu heel veel kussen van krijgt.
Groetjes tante Han
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ps ook voor jou Mieke, Wim Sam en Jade -
27 December 2011 - 12:48
Ivonne En Luca:
Hoi lieve allemaal,
Mieke, je bericht bezorgt me een brok in de keel. Welke emotie het nu precies is, kan ik niet plaatsen. Er worden zoveel mooie dingen gezegd...
Lieve Dagmar, nog gefeliciteerd met je 10e verjaardag, ook van Luca!
Wij wensen jullie ook alvast een supergoed, liefdevol & gezond 2012!
Warme omhelzing van ons -
27 December 2011 - 14:31
Wil:
Dank je wel voor weer een prachtig stukje India wat een wereld ...maar één ding is hetzelfde als hier ...mensen die van jullie houden ... het maakt niet uit waar je bent als je maar weet dat er iemand is die van je houdt dan is de wereld overal mooi XXXXX deze kusje gaan nu de wereld over voor jullie alle 5 XXXXX groetjes Wil -
27 December 2011 - 18:38
Hugo Greefhorst:
Tja, we delen dezelfde moeder....
Emotie heeft net als liefde niets met continenten te maken. Moedeloos, moederloos, moeiteloos, zinloos. Er is iets loos als iets er niet (meer) is. Daar was laats een meisje loos. Wie is het meisje? Welke dochter? Waar is wie? -
27 December 2011 - 20:21
Mama En Papa:
Hallo schatjes van ons.
Wat was het weer een heerlijk verhaal. We hebben er van genoten.
Vooral de reakties van de kinderen.
Speciaal die van Jade heeft me héél
veel gedaan.
Zo dikwijls zei ik: "Wat zou ik graag een keer huilen."
Toen jij me door de telefoon vertelde wat Jade had gezegd met huilende stem kreeg ik het zó moeilijk dat ik spontaan meehuilde.
Wat was dát een heerlijk bevrijdend gevoel.
Heel veel liefs van Mama en Papa met een extra knuffel voor Jade. -
28 December 2011 - 19:19
Karin (PSZ):
Hoi Mieke,
Ik zit hier met kippenvel je verhaal te lezen. Wat is Jade toch een schatje met die lieve woordjes. Zo leuk die woorden van Dagmar en dat voor een mobieltje. Jullie kinderen zijn een stuk rijker geworden en dat hebben ze te danken aan die lieve pa en ma. Als je straks in Nederland bent moet je weer heel veel gaan genieten van je ouders. Want ik spreek uit ervaring dat maakt je zelf ook veel rijker. Mijn moeder is afgelopen september op 90 jarige leeftijd overleden en ik mis haar steeds en steeds meer. Natuurlijk is 90 jaar een mooie leeftijd maar het blijft je moeder. Mieke bedankt dat je India wat dichter naar Bladel hebt gehaald en ik vond het altijd heel fijn om je blog te lezen.
Geniet nog maar van het lekkere weer en voor jullie allemaal een Gelukkig, Geweldig, Grandioos en Gezond 2012
Groetjes Karin -
28 December 2011 - 22:33
Jolijn:
Mooi, Mieke.
Alvast een hele fijne jaarwisseling voor jullie allemaal!
Liefs, Jolijn -
02 Januari 2012 - 13:56
N, W En A:
Lieve Mieke, Wim, Dagmar, Sam en Jade
Ook hier brokjes in de keel als ik je bericht lees....lieve Dagmar, die al zoveel beseft, ongeloovelijk. En wat een mooie uitpsraak van Sam..geweldig. Tja, wat zal 2012 brengen .....we wensen jullie een mooie reis verder, en we zullen ongetwijfeld elkaar weer zien in Hapert...of ?.....
Tot gauw, en nog genieten van de komende weken in Azie,
N, W en A. -
02 Januari 2012 - 19:15
Petri Jobse:
OH, dag lieve Mieke!
Daar zie ik je weer... kom normaal amper aan zoiets toe, of, ik plan mijn tijd en bezigheden verkeerd... Maar nu heb k dan toch je verslagen weer eens doorgelezen. Wat maak jij, en ook wim en je kinders, toch veel mee! Zo'n, in mijn ogen andere, wereld! Maar ik heb er wel vertrouwen in dat jullie het samen wel aankunnen en er wellicht nog gelukkiger zijn dan hier in Nederland!! En zeg a.u.b. tegen je kinderen dat ik ze zo knap vind; ook zij passen zich zo snel aan, en kunnen zo goed engels al, it's fantastic!
Ik wens jullie veel gezondheid, plezier en rust voor het nieuwe jaar, en hopelijk tot ziens, ergens in 2012!
Dikke knuffel!
Petri. -
12 Januari 2012 - 21:39
Danielle:
Lieve Mieke, Wim en de kinderen.
Ik ben weer helemaal bijgelezen! Wat een geweldige verhalen weer! De manier waarop je alles beschrijft,...in één woord 'bewondering'! Alsof ik er zelf een beetje bij ben. En de open manier waarop jij met de emoties van de kinderen omgaat dwingen diep respect af. Het leven is niet maakbaar, maar jullie weten er samen wel iets bijzonders van te maken! Dat doen jullie goed!
Ook al weten jullie nog niet wat 2012 allemaal gaat brengen,.. wij wensen jullie dit jaar, met elkaar en met de lieve mensen om jullie heen (waar ook ter wereld) veel mooie genietmomenjes!!
liefs van Mark, Daniëlle en de kindjes XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
