2 april weer naar NL

“Mama, ik denk dat ik dit maar wegdoe, ik ben nu toch al bijna een grote jongen?” Sam houdt zijn 'fototoestel' vast, gemaakt van een spiegeltje en een grote puntenslijper, samengebonden met een stukje touw. We zijn aan het inpakken voor NL, en in de koffer is alleen plaats voor hun grootste schatten. “Weet je wat Sam, je vindt ‘m nog zó mooi, bewaar ‘m nog maar even.” zeg ik als ik de liefde in zijn ogen zie.

Ben ik niet precies hetzelfde? Als ik moet kiezen tussen het meenemen van een koelkast van € 1000,00 of mijn zelfgemaakte schilderij, dan neem ik ook datgene mee waar een hoop emotie in is gestopt.

We, Sam en ik, hebben de afgelopen maanden hard gewerkt om hem te leren lezen en schrijven! Gelukkig werkte de Rainbows Montessori goed mee; hij kreeg iedere dag de tijd om op school Nederlandse werkbladen te maken die we na schooltijd bespraken.

Een kind tot een jaar of 7 is van nature spiritueel, verwonderd en vol ontzag voor het mysterie van het leven om hem heen. Nu zijn wereld is verrijkt met geschreven letters en woorden, wordt zijn werkelijkheid steeds meer teruggebracht tot iets wat het verstand kan begrijpen. Binnenkort plakt hij op alles wat hij ziet een woord of etiket.

“Dus niet alle mensen zijn goed in de wereld?” vraagt Sam als we samen na het kijken van het Nederlandse journaal praten over Kadhafi in Libië. “Dus mama, als ik Nederlands werk maak, en jij vindt het niet goed, maar ik vind het wel goed, dan kan ik jou toch ook niet kapotschieten omdat jij anders denkt?” 7 jaar. We hebben het gisteren gevierd met twee taarten; een monstertaart én een Spidermantaart. Een monsterkroon maakte zijn dag compleet. Ik hoop dat we nog even mogen genieten van zijn levendige, fantasievolle spel…

Ja, het is weer examentijd. Vooral voor Dagmar een pittige periode. Ze leert over ‘evaporation’(verdamping) , het ‘Solar system’ met o.a. Mercury, Venus, Earth. Ze wisselt periodes van opperste zelfverzekerdheid (tijdens een feestje in het Muthoot hotel het hele podium overnemen met dans en zang!) af met intense spanning omdat ze faal angstig is, bang om fouten te maken tijdens de toetsen op school. ’s Avonds ontspant ze met één van haar honderd Taptoes die we vorig jaar gescoord hebben op Marktplaats.

Zakelijk delen we ons pand inmiddels met een bedrijf uit Reusel; de Faes Groep. De manager is een man uit Eindhoven, getrouwd met een Indiase. Totaal zijn er nu 4 Nederlandse bedrijven op Technopark. De 36-urige Rabobank periode lijkt nu ver weg voor Wim, zeker omdat het hier al 21.30 uur is als Wim de laatste mails uit NL nog wil wegwerken. Ondanks de vele uren, geeft Wim aan veel plezier in zijn werk te hebben. Wat wil je? Ken jij een kantoor waar het personeel op blote voeten of sokken rondloopt? Of personeel dat 4 uur per dag reist, maar niet klaagt? En wat denk je van vrouwelijk personeel dat zegt: ”You are my boss, I will always listen to you and respect you because you are the one who is giving me salary.”

India maakt je onbegrensd in je denken. Alles is hier mogelijk. Je moet er wel actief moeite voor doen en de gaten, de kansen zien. Doe je dat niet, dan raak je gefrustreerd.

Gelukkig hebben we Moniek en Jolijn, twee 4e jaars studenten van de SportHogeschool Tilburg. Twee leuke, positieve, energieke meiden die vooral mogelijkheden zien! Zij hebben enkele maanden terug enthousiast gereageerd op een advertentie die ik had geplaatst op de Fontys Hogescholen site. Ze hebben grauwe ruimtes binnen de school omgetoverd tot een gymzaaltje, lijnen en vormen op de grond en muren aangebracht zodat kinderen uitgenodigd worden tot springen, rennen, duikelen, etc. Sponsors hebben gezorgd voor trampoline, ballen, hoepels en gymbanken. Ze hebben het enorm naar hun zin hier.

Ook hebben ze ervoor gezorgd dat er niet tot de allerlaatste dag examens op school zijn, maar dat er een werkelijke jaarafsluiting is; 'The Dutch Olympics' compleet met Bite the bun (koekhappen), Nail game (spijkerpoepen) en Jumping (zaklopen)! Zie foto’s!

“Jongens, vinden jullie het gewoon leuk om weer naar de Nederlandse school te gaan, of ook een beetje spannend?” vraag ik Dagmar, Sam en Jade ’s avonds tijdens het eten. “Gewoon leuk” en “Heel leuk zelfs!” is het anonieme antwoord.

Vanaf 2 april is ons adres weer Tipmast 3 in Bladel. Wim vliegt na enkele weken weer terug, en ik en de kids blijven tussen de 2 en 3 maanden.

Tot binnenkort!