Business Class

Ken je dat gevoel dat je in een vliegtuig, terwijl je door het gangpad van de Business Class (= geld zat) wandelt, je jaloers bent (dat wil ik ook!) terwijl je je met afgunst vergaapt aan de elite die zich comfortabel nestelt in de enorme brede leren ligstoelen?

Dan wandel je voorbij het gordijntje (de onuitgesproken grens) jezelf langzaam voortbewegend (met 15 kg handbagage!) naar je eigen zitplaats, de plek waar je thuishoort (daar twijfel ik nu aan), waar je je met enig geluk (het kan ook anders uitvallen…) nestelt naast een fris ruikende, prettige, volwassen (alsjeblieft geen huilende kinderen!) gezelschapspartner.

Je werpt nog net een verre blik op de mooiste stewardessen die sprankelende champagne rondbrengen voordat het gordijntje definitief sluit en je er alleen nog maar over kunt fantaseren hoe de Beau Monde zich zal laten verwennen. Ja, dat wil ik ook en na 20 jaar reizen krijg ik het, haha!

Alleen vlieg ik (Wim blijft met de kinderen in India) op 20 september naar NL om mijn ouders te zien. Gratis (uiteraard…) gespaarde vliegpunten zorgen ervoor dat ik vanaf Dubai Business Class vlieg! Vooral Dagmar is jaloers; dit dametje houdt van glitters en glamour.

Duidelijk zichtbaar (zodat iedereen het kan het zien!) houd ik mijn instapkaart, met de tekst Business Class, vast. Ik nestel me op de leren stoel, terwijl ik de grote massa zie kijken naar die paar mensen die zich dit kunnen veroorloven. Een glimlach kan ik niet onderdrukken, ik weet welke kant ze opgaan…

De ontvangst met champagne volgt direct! En het is pas 08.30 uur, haha. “What do you want to drink, madam, and do you also want the Wine Menu?”(het is 08.35 uur, in dit tempo herken ik mijn ouders bij aankomst niet meer!)

Zodra het lampje ‘seatbelt off’ verschijnt, wordt mijn tafel (groot formaat) gedekt met een smetteloos wit tafelkleed en gerolde servet. Ik kan zelfs verse jus d’orange bestellen bij het ontbijt.

Gedurende de 6 ½ uur die volgen drink ik echte cappuccino (uit een porseleinen kopje), Pouilly Fuisse, Zevenwacht Sauvignon Blanc en nog meer Veuve Clicquot (=wéér champagne). Mijn aperitief is een lauwwarme mix van amandel, cashew- en macadamia noten. Een dik extra matras, goed kussen en comfortabele deken ontbreken niet terwijl ik mijn brede stoel helemaal horizontaal kan leggen. Ik kijk omhoog en zie duizenden kleine lichtjes op het plafond (ik geniet als een kind; het is net een sprookje!). Zelfs het toilet heeft een marmeren toiletbril, parfum en opgerolde handdoekjes. De raampjes van het vliegtuig hebben chique gestreepte verduistering…

Ik sluit mijn reis af met een triologie van vis en een gebakje als toetje (voor de liefhebber; een kaasplankje kon ook!).

Om 14.00 uur sta ik in Amsterdam te wachten op mijn koffers. De bagage is er zo (Business Class en First Class krijgt immers als 1e de koffers). Toch mis ik één van mijn koffers.

Vliegmaatschappij ‘De Emirates’ excuseert zich voor het ongemak waarna twee dagen later alsnog de koffer bij mijn ouders wordt thuisbezorgd.

Ter compensatie krijg ik van de vliegmaatschappij … een gratis upgrade naar Business Class voor mijn terugvlucht!

“Reist u altijd Business Class?” vraagt een gepensioneerde zakenvrouw, 10 dagen later, naast me tijdens de terugreis.

“Eh.. soms. Niet altijd hoor. ”