Pfffff....wat een ellende....
Door: Mieke
Blijf op de hoogte en volg Wim, Mieke, Dagmar, Sam en Jade
25 Augustus 2009 | India, Trivandrum
Oh, wat jammer voor jullie dat we niet in het programma “Ik vertrek” te kijk worden gezet!
Pfff…wat een ellende....
In plaats van een droomhuis aan zee, wonen we (tijdelijk) in een klein flatje midden in de drukke stad waar het knettergekke verkeer voorbij raast.
We worden kampioen verspringen in ons tijdelijke appartement; uitpuilende half geopende koffers en drie aangeschafte kinderfietsen zijn goede versperringen.Chaos!
’s Ochtends vroeg door de deurbel gewekt worden is niet meer leuk. Een kerkgemeenschap, een sollicitante voor poetswerk, een krantenbezorger zorgen voor de nodige afwisseling.
We zijn intussen dol op mieren geworden.
Altijd fijn als de elektriciteit uitvalt…
Onze chauffeur verdient bij zijn baas 100 Rs. (€ 1,50) per dag.
3 kleine kinderen die meegesleept worden van school naar huisbezichtiging enzovoort, zijn vaker niet blij dan wel… vervolgens verstoppen ze zich onder je rok en trekken deze omhoog, terwijl je net een ‘goed gesprek’ voert.
Angstige Dagmar zegt in de riksja tegen Sam:”houd je handen binnen Sam anders gaan ze eraf.”
What you see is NOOIT What you get! Je wordt steeds opnieuw verrast!
Maar ook…
Ooit in NL een kassa heer gezien die je bedankt voor het boodschappen doen en vervolgens vriendelijk de spullen naar je auto draagt.
Jade geeft aan dat ze wel weer naar een ander land wil; naar Plopsaland en daarna terug naar NL.
In de Grand Bazaar (de lokale “VD”) spreekt een Nederlandse hoogzwangere vrouw me aan! Ze blijkt een blond zoontje van 4 te hebben. Een kwartiertje later krijg ik een SMS van haar – zullen we morgen samen ergens met de kinderen een ijsje gaan eten? - Iedereen is hier blij met wat herkenbaarheid. En een speelvriendje voor Sam!
’s Nachts lig ik wakker omdat ik me zo verantwoordelijk voor het geluk van de kinderen voel. De tranen prikken dan ook achter mijn ogen als we een lokale school binnenlopen en er een blond Duits meisje (dat precies op Ilse; het vriendinnetje van Dagmar in NL lijkt) van 8 jaar blijkt te zitten. Ze pakt Dagmars hand en neemt haar mee voor een rondleiding. Dagmar kijkt om en straalt. Ik slik.
Pfff…wat een ellende....
In plaats van een droomhuis aan zee, wonen we (tijdelijk) in een klein flatje midden in de drukke stad waar het knettergekke verkeer voorbij raast.
We worden kampioen verspringen in ons tijdelijke appartement; uitpuilende half geopende koffers en drie aangeschafte kinderfietsen zijn goede versperringen.Chaos!
’s Ochtends vroeg door de deurbel gewekt worden is niet meer leuk. Een kerkgemeenschap, een sollicitante voor poetswerk, een krantenbezorger zorgen voor de nodige afwisseling.
We zijn intussen dol op mieren geworden.
Altijd fijn als de elektriciteit uitvalt…
Onze chauffeur verdient bij zijn baas 100 Rs. (€ 1,50) per dag.
3 kleine kinderen die meegesleept worden van school naar huisbezichtiging enzovoort, zijn vaker niet blij dan wel… vervolgens verstoppen ze zich onder je rok en trekken deze omhoog, terwijl je net een ‘goed gesprek’ voert.
Angstige Dagmar zegt in de riksja tegen Sam:”houd je handen binnen Sam anders gaan ze eraf.”
What you see is NOOIT What you get! Je wordt steeds opnieuw verrast!
Maar ook…
Ooit in NL een kassa heer gezien die je bedankt voor het boodschappen doen en vervolgens vriendelijk de spullen naar je auto draagt.
Jade geeft aan dat ze wel weer naar een ander land wil; naar Plopsaland en daarna terug naar NL.
In de Grand Bazaar (de lokale “VD”) spreekt een Nederlandse hoogzwangere vrouw me aan! Ze blijkt een blond zoontje van 4 te hebben. Een kwartiertje later krijg ik een SMS van haar – zullen we morgen samen ergens met de kinderen een ijsje gaan eten? - Iedereen is hier blij met wat herkenbaarheid. En een speelvriendje voor Sam!
’s Nachts lig ik wakker omdat ik me zo verantwoordelijk voor het geluk van de kinderen voel. De tranen prikken dan ook achter mijn ogen als we een lokale school binnenlopen en er een blond Duits meisje (dat precies op Ilse; het vriendinnetje van Dagmar in NL lijkt) van 8 jaar blijkt te zitten. Ze pakt Dagmars hand en neemt haar mee voor een rondleiding. Dagmar kijkt om en straalt. Ik slik.
-
25 Augustus 2009 - 19:09
Petra (psz):
Hallo,
wat een belevenissen om dingen geregeld te krijgen en wat ondergaan jullie veel nieuwe indrukken zeg. Gelukkig niet allemaal "ellende" want ik lees ook mooie momenten. Je hebt trouwens een leuke schrijftstijl Mieke en je blijft erg dicht bij jezelf, krachtige eigenschap. In moeilijke tijden was voor mij "vertrouwen" een sleutelwoord. Het gaf me rust dat het goed zou komen. Pas het toe als mantra...wie weet brengt het even rust in jullie chaos. Wil je Jade de groeten doen?
-
25 Augustus 2009 - 20:19
Irene:
Lieve Mieke,
Misschien even tijd voor een briefje uit mijn doosje...........
Dikke kus en knuffel
Irene -
26 Augustus 2009 - 08:31
Mama En Papa:
Hallo lieve schatjes van ons. Wát een verhaal! Wat zullen blij zijn als je uiteindelijk een vast plaatsje hebt gevonden. Wij denken heel veel aan jullie.
Je moet maar denken ná regen komt zonneschijn.
Wij hebben onze 52-jarige trouwdag samen gevierd door te gaan eten in het voormailge Listersrestaurant in Valkenswaard dat nu "Vrienden van de waard"heet. Het was werkelijk geweldig! Een innige omhelzing voor jullie allemaal + natuurlijk kusjes van Mama en Papa. -
26 Augustus 2009 - 09:15
Judith Kennis:
Hallo,
Jullie maken een hoop mee zo te lezen.
Wens Dagmar, Sam en Jade heel veel plezier en succes op hun nieuwe school. Ik hoop dat ze snel hun draai kunnen vinden(en jullie natuurlijk ook)
Heel veel liefs,
Juf Judith -
26 Augustus 2009 - 10:05
B3K:
Berend heeft op vakantie veel aan Sam gedacht. Nu eenmaal thuis lijkt het net alsof Sam elk moment de tuin in komt gelopen. Zelfs wij worden van de wijs gebracht door een wapperende sjaal of tak, lijkt net of hij de hoek om komt.
Leuk jullie verhalen te lezen. Ik stuur deze week nog wel een aparte mail.
Liefs van ons allen en veel succes met alle ondernemingen. -
26 Augustus 2009 - 10:33
Wil:
Ha schatjes
Echt alles komt goed over ruim een week komt Ben en dan heb je er een hulp bij en je eet heel lekker!!
En wij moeten weer zelf koken!! een hele dikke kus van ons en maak maar een briefje van Irene open echt dat helpt!!
groetjes van Wil Xxxxx -
26 Augustus 2009 - 14:10
W&N:
Zo wat is al veel gebeurt, Wim proficiaat met het overwinnen van de bureaucratie...altijd leuk als het eindelijk zover is.
Veel succes met de huizen en scholen bezichtigingen.
Wat fijn dat er al contact is met Nederlandse mensen, een stuk erkenning is zo belangrijk als je ver weg bent van je roots, en het is wel fijn voor de kinderen.
Het gaat allemaal goed komen. (en er is zelf voetbal op TV...)
Lieve groeten,
N&W -
26 Augustus 2009 - 15:42
Astrid Verhoof:
Hoi Mieke en lieve familie.
Wat lijkt de wereld klein als ik je verslag lees Mieke!!
Het zal je inderdaad niet meevallen totdat je ziet dat je kinderen gelukkig zijn. Maar dat gaat dus gebeuren, dat zie je wel.
Ik vind het heel leuk van jullie te horen en ik hoop dat jullie ook geluk hebben met een leuk huis (inkl. zwembad natuurlijk).
Liefs Astrid -
26 Augustus 2009 - 22:44
Kim Valkenaars:
Hoi,
Jullie maken genoeg avonturen mee lees ik wel!
Ik vind het geweldig om te lezen hoe Dagmar, Sam en Jade reageren op al jullie belevenissen.
Ga zo door met schrijven!
Veel lieve groetjes,
Juf Kim
-
27 Augustus 2009 - 13:23
Hanny:
Lieve Mieke,
Over een paar weken hebben de kinderen alle drie al een vriendje of vriendinnetje. Geloof me maar, en dan kan jouw geluk niet op. Het gaat echt snel. en een briefje uit het doosje van Irene lijkt me nu echt een goed idee.
Ik hou van jullie en veel succes met alles.
groetjes je (schoon)zusje Hanny
-
27 Augustus 2009 - 20:49
Vivian:
wat een avonturen
Ik leef met julie mee.
Ik hoop dat alles verder alleen maar beter zal worden Vandaag was de laatste dag van mezzeveulespeule Was erg leuk geweest. Alleen miste we Dagmar wel hoor!!! Leuk dat Dagmar een vriendinnetje heeft gevonden daar Ilse mist haar wel hoor Ze zegt dan maar ze komt terug mam al duurt dat nog wel even Ik stuur binnen kort een brief van Ilse naar jullie Dan heeft Dagmar wat te lezen. Veel liefs Vivian en de rest -
28 Augustus 2009 - 09:11
Maxima:
Hoi lieve Mieke, Wim en kids...
Indrukwekkend jullie beschrijvingen. De emotionele impact is groot. Voor jullie maar ook voor de lezers in nederland! Je weet mij in ieder geval te raken.
Het volgende verhaal kwam ik tegen.
Liefs,
Maxima
De alchemie van goud maken: ‘’de kunst van het anders kijken’’
Een zeer rijk man bracht zoveel rijkdom bijeen, zoveel goud, dat hij geen plaats meer had om het allemaal op te slaan.
Toen hij een morgen wakker werd, zag hij dat al zijn goud in stof veranderd was. Je kunt je indenken dat hij daar gek van werd.
Iemand bracht hem op het idee om naar Boeddha te gaan - Boeddha verbleef in de stad - en de man ging naar hem toe.
En Boeddha zei: “Je kunt het volgende doen. Breng al je goud naar de markt en als iemand kan zien dat het goud is,
breng die persoon dan naar me toe.”
Maar de man zei: “Hoe kan me dat helpen?”
Boeddha zei: “Het zal je helpen. Doe het maar.”
Dus ging hij al zijn goud ophalen, duizenden ossen wagens vol stof want het was nu allemaal stof. De hele markt stond vol met zijn ossenwagens. En er kwamen mensen op af met de vraag: “Wat heeft die onzin te betekenen? Waarom breng je zoveel stof naar de markt?”
Maar de man zweeg. Toen verscheen er een vrouw. Ze heette Kisagautami. En ze zei tegen de man: “Zoveel goud? Hoe ben je aan zoveel goud gekomen?”
Hij vroeg de vrouw: “Kun je het goud zien?”
Zij zei: “0 ja, al deze ossenwagens zijn gevuld met goud.”
Hij hield de vrouw staande en vroeg haar naar haar geheim. “Hoe kun je dat zien? Want niemand, zelfs ik niet, kan zien dat het goud is. Het is allemaal stof.”
Hij nam haar mee naar Boeddha en Boeddha zei: “Je hebt de juiste vrouw gevonden. Zij kan je die kunst bijbrengen. Het is alleen een kwestie van zien. De wereld is zo als je haar ziet. Ze kan de hel zijn, ze kan de hemel zijn. Goud kan stof zijn en stof kan goud zijn. Het gaat erom hoe je ernaar kijkt. Dit is de juiste vrouw. Word een leerling van Kisagautami. Ze zal het je leren. En zodra je op de juiste manier kunt kijken, verandert de hele wereld in goud. Dat het is het geheim van de alchemie.”
-
28 Augustus 2009 - 14:15
Hugo Greefhorst:
Hallo zus en zwager. Afgelopen week heb ik drie maal met Erik gegeten (waarvan een maal met papa en mama ter gelegenheid van papa's verjaardag). Fijn om te horen dat het zo goed met jullie gaat. Per slot van rekening laat ik de positieve dingen zwaarder wegen dan de negatieve dingen. Je kunt er natuulijk ook voor kiezen om de koffers uit te pakken en orde in de chaos te brengen. En dan pak je ze gewoon weer in als je naar jullie definitieve stekje verhuizen. Je weet wat ze zeggen over Keulen en Aken! Gewoon lekker doorademen en genieten van de mooie momenten, want die heb je prachtig beschreven. Dikke zoen van Hugo XXX -
30 Augustus 2009 - 10:52
Manouk:
Hallo allemaal,
Mooi beschreven Mieke wat er nu voor jullie allemaal gaande is op dit moment, fijne dingen en ook toch wel wat moeilijkere dingen. Manouk mist Dagmar wel, ze is een fijn vriendinnetje altijd geweest! Het kinder-vakantiewerk was heel leuk geweest, Manouk zat in een groepje samen met Yvonne en Ilse.
Wij wensen jullie alle goeds daar in India,heel veel succes met het vinden van een fijn Thuis voor jullie samen. Dat alles maar goed mag gaan voor jullie.Liefs, en tot horens. Groetjes van ons allemaal. -
30 Augustus 2009 - 15:21
Isabelle:
Hoi Mieke, Wim en kindjes,
Ik hoop van harte dat je al een mooi stekje voor jullie en de kinderen gevonden hebt. Want die zijn er! Ook voor jullie!
Met veel genoegen lees ik jouw verhaal, Mieke. Dan nu geen TV programma: "IK VERTREK" maar misschien later wel je tekst in boekvorm te koop!
Voor jullie allemaal veel succes: voor de eerste schooldagen,de nieuwe huisvesting, alle nieuwe contacten en vriendschappen. Zo te lezen gaat dat allemaal lukken!
lieve groeten,
Isabelle
-
30 Augustus 2009 - 20:34
Helene:
Hoi Mieke, wat leuk om jullie avontuur zo te kunnen volgen. Ik vind je erg dapper...., alle begin is moeilijk...,bedenk dat het ook weer leuk wordt, zeker voor de kinderen en het is ook een bijzondere ervaring en....uiteindelijk kun je altijd weer naar Nederland terug! Wanneer je maar wil, toch??? Ik wens jullie heel veel sterkte en blijf genieten van de kleine dingen. Helene
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
