Feestjes en familiebezoek
Door: Mieke
Blijf op de hoogte en volg Wim, Mieke, Dagmar, Sam en Jade
01 November 2009 | India, Trivandrum
“Ik wil met ze mee,” zegt Sam snikkend. Ook bij Dagmar biggelen de tranen over haar wangen. “Ik ga ze zo missen!” Jade loopt al terug. We zien de riksja de donkere avond inrijden, met mijn broer Erik en twee van zijn drie kinderen, Puck en Bodi erin. Wat is het heerlijk om je familie bij je te hebben en wat hebben we het gezellig gehad! We lopen terug de lift in, op weg naar onze flat. In een huiskamer, nog zonder gordijnen, galmt het gesnik van de kinderen nog veel harder na. Afscheid nemen is niet leuk. Een intensieve, vermoeiende week met gezamenlijke ontbijtjes, werkbezoeken, heel veel praten, etentjes, late feestjes en alcohol eisen zijn tol. Dit was zeer gewenst bezoek maar met één blik op de muur zijn we allemaal klaarwakker; daar zit ongewenst bezoek! Een enorme spin, van meer dan 15 cm lang vermaakt zich in onze slaapkamer! Vol verbazing bestuderen we de spin en.. hoe gaan we die te pakken nemen? Een vol pak A4 papier wordt ‘m uiteindelijk fataal…
Ja, het is een week vol met feesten geweest.
We hebben het drietallig personeel van onze zaak RickshawSoft thuis uitgenodigd voor een diner. We beginnen de middag wat onwennig bij het zwembad. Gelukkig is het ijs al snel gebroken als onze kinderen net deze middag uitkiezen om elkaar in de haren te vliegen.
Ik denk terug aan een mailtje een maand geleden van de charmante medewerker Telly: ‘we do everything we can for our company.’ Vooral het woord ‘OUR’ verbaasde en vertederde me, want hoe vaak voelt iemand in NL het werk als een deel van hem/haarzelf?
Vandaag is ook het moment om met het personeel eens te praten over wat me zo intrigeert in de krant. ‘Bridegrooms wanted’ en ‘brides wanted.’ Ouders gaan op zoek naar een partner voor hun kind. Een advertentie kan er als volgt uitzien:
‘Hindi, inter-caste and well reputed Tamil parents, father BC, mother FC, seek proposals with horoscope & bio-data from well educated and well placed BC/FC Tamil Nadu based doctors with PG degree or well settled in business for their beautiful daughter, Doctor MD 26 years, 162 cm. Contact email: jothy0101@yahoo.com
“There is no match, the horoscope must be right. 4 years they are looking for the perfect man for me.” We zitten binnen tegenover elkaar aan tafel, het is inmiddels avond geworden en wij genieten van het niet pittige eten, of zij dat doen weten we niet zeker, ze scheppen in ieder geval enkele keren op. Aantrekkelijke en assertieve, 27 jarige Biji vertelt het spontaan, voor haar is het de gewoonste zaak van de wereld dat ze wacht tot haar ouders een geschikte huwelijkskandidaat hebben gevonden, al beseft ze wel dat de jaren, volgens Indiase begrippen, voor haar beginnen te tellen. Naast me zit de 25 jarige Telly, hij vertelt dat hij ergens in januari zal gaan trouwen. “With who?”, vraag ik geïnteresseerd. “That I don’t know, my parents are looking for me.” Het 27 jarige, bescheiden, 3e personeelslid Princy geeft aan haar man eenmaal te hebben gezien voor de bruiloft. Zij hebben inmiddels een dochtertje van drie jaar. We vragen ons af waarom er minder mensen in India gaan scheiden dan in Nederland. Het wordt een leuk gesprek. Aangezien de vrouw bij de familie van de man intrekt na het huwelijk, denken we dat veel problemen minder opvallen omdat er zoveel familie bij is, die zich mede verantwoordelijk voelen voor het wederzijdse geluk en zich daar ook graag mee bemoeien.
Het ‘grote mensen’ feest van de meiden is ook gevierd deze week. Een maand geleden kon ik me nog geen voorstelling maken van een feestje, we kennen nog maar enkele mensen hier! De voorbereiding is dan ook een feest op zich, we hebben kronen gemaakt, taartjes voorgeproefd om te weten welke lekker smaakt, de tafel gedekt. Op de weektaak van de afgelopen weken heeft gestaan: ‘schrijf een brief aan …. We hebben inmiddels genoeg post en cadeautjes verzameld om mee terug aan NL te geven! Gelukkig is het een vertrouwd feestje geworden met Nederlands bezoek, Nederlandse vlaggetjes, ballonnen en cadeautjes. Wat is het leuk om allemaal presentjes en (digitale ) post uit NL te krijgen! Dank je wel allemaal! Het huis hangt vol met kaarten. Jade speelt met haar Dora puzzel, doktertjes spullen en Lego. Dagmar kan nu zelf parfum maken, kettinkjes rijgen en knutselen. Uiteraard zagen ze er beiden schitterend uit in hun nieuwe Indiase prinsessenjurken met zilveren glitters! Nichtje Puck, die zojuist een opleiding voor kapster aan het volgen is, heeft de meiden geknipt en hun haren opgestoken, dit tot grote tevredenheid van Dagmar en Jade.
Met zijn negenen zijn we bij mijn aantrekkelijke Indiase vriendin Esther uitgenodigd. Aangezien het in India heel normaal is om direct na het avondeten weer naar huis te gaan, wordt bij Esther en haar Nederlandse man Martijn het eten pas tegen middernacht geserveerd. De uren ervoor worden gevuld met praten en lachen onder het genot van hapjes, cocktails, whisky en wijn. De kinderen huppelen wat rond en worden vermaakt door de oppas, de kokkin, kok of chauffeur. Hun schattige dochtertje Anna heeft enorm veel speelgoed, wat voor onze kinderen uren speelplezier geeft. Uiteindelijk vallen ze ergens in slaap. Esther is in vele opzichten mijn tegenpool. Ze houdt van weelderigheid, luxe en verzorging (ze heeft bijvoorbeeld 48 paar schoenen, ze zoekt al haar spullen in de mooiste winkels uit en ze heeft voor alles wel een hulpje. Ik heb 2 paar slippers, heb nachtkastjes van sinaasappel kistjes en ik pionier graag zelf). Ze heeft een hart van goud en ik bewonder haar creativiteit enorm. Ze is in vele opzichten getalenteerd. Ze verdient duizenden dollars per maand met haar naakte vrouwelijke computeranimaties die ze verkoopt in Second Life, ze is advocaat geweest, ze maakt miniatuurbeelden waar ze de glossy bladen mee haalt, sieraden en schilderijen, het komt allemaal uit haar handen! Ze is een bron van energie. Daar ben ik erg blij mee want menig Indiase vrouw is zo weinig energiek, stralend en sprankelend. Werkelijk waar, ik zie de vrouwen om me heen vaak zo verveeld en ontevreden kijken, ik zou graag willen weten wat er in hun hoofd omgaat. Dat begint al op de Playschool, waar de kinderen van jongs af aan wordt geleerd wordt om stil te zijn en te leren. Esther is dus in vele opzichten een bijzondere vrouw. Ik ben een ‘open boek’(een verademing voor haar), we kunnen lachen met elkaar en tegenwoordig delen we gelukkig ook steeds meer onze gevoelens met elkaar.
Nadat we allemaal bekomen zijn van de spin op de muur, gaat iedereen lekker slapen. Op slechts drie kilometer afstand zal mijn familie nu ook de laatste spulletjes inpakken voordat ze morgen terug naar Nederland reizen. Ze laten twee verstopte WC’s achter. Omdat Jade morgen ‘echt’ jarig is, om tot rust te komen en stil te staan bij de verjaardag, ga ik op de foto website van onze kinderen terug in de tijd. De geboorte van Jade, precies 4 jaar geleden. Een mooie, gave baby met pikzwart haar. Al in de eerste week na haar geboorte kreeg ik van de kraamverzorgster te horen dat we met haar wat te stellen ging krijgen, zoals zij de wereld in kijkt. In het ziekenhuis vertelden ze me dat ze in de 25 jaar nog nooit zo’n beweeglijke en ‘pittige’ baby hadden gezien. En ja, Jade is maar heel kort echt klein geweest. Ik vertel het meerdere malen; nog voor haar 1e verjaardag deed ze haar eigen maillootje zelf aan en vanaf dat moment heeft zich altijd zelf aangekleed. Ze eet alles (ook hier!) alsof ze alle smaken al kent van een vorig leven. Zinsbouwfouten maakt ze zelden. Ik geniet van de foto’s en de gedachten die ze bij me oproepen. Het is inmiddels na 00.00 uur. Nu is ze echt jarig. Ik loop naar haar bedje toe en geef haar een kusje op haar warme wang. ‘Gefeliciteerd met je verjaardag meisje,’ fluister ik zacht. Enkele uren later staan de kinderen op ons bed te springen. Wim zet een ‘lang zal ze leven’ muziekje op. Het feest kan weer beginnen!
Ja, het is een week vol met feesten geweest.
We hebben het drietallig personeel van onze zaak RickshawSoft thuis uitgenodigd voor een diner. We beginnen de middag wat onwennig bij het zwembad. Gelukkig is het ijs al snel gebroken als onze kinderen net deze middag uitkiezen om elkaar in de haren te vliegen.
Ik denk terug aan een mailtje een maand geleden van de charmante medewerker Telly: ‘we do everything we can for our company.’ Vooral het woord ‘OUR’ verbaasde en vertederde me, want hoe vaak voelt iemand in NL het werk als een deel van hem/haarzelf?
Vandaag is ook het moment om met het personeel eens te praten over wat me zo intrigeert in de krant. ‘Bridegrooms wanted’ en ‘brides wanted.’ Ouders gaan op zoek naar een partner voor hun kind. Een advertentie kan er als volgt uitzien:
‘Hindi, inter-caste and well reputed Tamil parents, father BC, mother FC, seek proposals with horoscope & bio-data from well educated and well placed BC/FC Tamil Nadu based doctors with PG degree or well settled in business for their beautiful daughter, Doctor MD 26 years, 162 cm. Contact email: jothy0101@yahoo.com
“There is no match, the horoscope must be right. 4 years they are looking for the perfect man for me.” We zitten binnen tegenover elkaar aan tafel, het is inmiddels avond geworden en wij genieten van het niet pittige eten, of zij dat doen weten we niet zeker, ze scheppen in ieder geval enkele keren op. Aantrekkelijke en assertieve, 27 jarige Biji vertelt het spontaan, voor haar is het de gewoonste zaak van de wereld dat ze wacht tot haar ouders een geschikte huwelijkskandidaat hebben gevonden, al beseft ze wel dat de jaren, volgens Indiase begrippen, voor haar beginnen te tellen. Naast me zit de 25 jarige Telly, hij vertelt dat hij ergens in januari zal gaan trouwen. “With who?”, vraag ik geïnteresseerd. “That I don’t know, my parents are looking for me.” Het 27 jarige, bescheiden, 3e personeelslid Princy geeft aan haar man eenmaal te hebben gezien voor de bruiloft. Zij hebben inmiddels een dochtertje van drie jaar. We vragen ons af waarom er minder mensen in India gaan scheiden dan in Nederland. Het wordt een leuk gesprek. Aangezien de vrouw bij de familie van de man intrekt na het huwelijk, denken we dat veel problemen minder opvallen omdat er zoveel familie bij is, die zich mede verantwoordelijk voelen voor het wederzijdse geluk en zich daar ook graag mee bemoeien.
Het ‘grote mensen’ feest van de meiden is ook gevierd deze week. Een maand geleden kon ik me nog geen voorstelling maken van een feestje, we kennen nog maar enkele mensen hier! De voorbereiding is dan ook een feest op zich, we hebben kronen gemaakt, taartjes voorgeproefd om te weten welke lekker smaakt, de tafel gedekt. Op de weektaak van de afgelopen weken heeft gestaan: ‘schrijf een brief aan …. We hebben inmiddels genoeg post en cadeautjes verzameld om mee terug aan NL te geven! Gelukkig is het een vertrouwd feestje geworden met Nederlands bezoek, Nederlandse vlaggetjes, ballonnen en cadeautjes. Wat is het leuk om allemaal presentjes en (digitale ) post uit NL te krijgen! Dank je wel allemaal! Het huis hangt vol met kaarten. Jade speelt met haar Dora puzzel, doktertjes spullen en Lego. Dagmar kan nu zelf parfum maken, kettinkjes rijgen en knutselen. Uiteraard zagen ze er beiden schitterend uit in hun nieuwe Indiase prinsessenjurken met zilveren glitters! Nichtje Puck, die zojuist een opleiding voor kapster aan het volgen is, heeft de meiden geknipt en hun haren opgestoken, dit tot grote tevredenheid van Dagmar en Jade.
Met zijn negenen zijn we bij mijn aantrekkelijke Indiase vriendin Esther uitgenodigd. Aangezien het in India heel normaal is om direct na het avondeten weer naar huis te gaan, wordt bij Esther en haar Nederlandse man Martijn het eten pas tegen middernacht geserveerd. De uren ervoor worden gevuld met praten en lachen onder het genot van hapjes, cocktails, whisky en wijn. De kinderen huppelen wat rond en worden vermaakt door de oppas, de kokkin, kok of chauffeur. Hun schattige dochtertje Anna heeft enorm veel speelgoed, wat voor onze kinderen uren speelplezier geeft. Uiteindelijk vallen ze ergens in slaap. Esther is in vele opzichten mijn tegenpool. Ze houdt van weelderigheid, luxe en verzorging (ze heeft bijvoorbeeld 48 paar schoenen, ze zoekt al haar spullen in de mooiste winkels uit en ze heeft voor alles wel een hulpje. Ik heb 2 paar slippers, heb nachtkastjes van sinaasappel kistjes en ik pionier graag zelf). Ze heeft een hart van goud en ik bewonder haar creativiteit enorm. Ze is in vele opzichten getalenteerd. Ze verdient duizenden dollars per maand met haar naakte vrouwelijke computeranimaties die ze verkoopt in Second Life, ze is advocaat geweest, ze maakt miniatuurbeelden waar ze de glossy bladen mee haalt, sieraden en schilderijen, het komt allemaal uit haar handen! Ze is een bron van energie. Daar ben ik erg blij mee want menig Indiase vrouw is zo weinig energiek, stralend en sprankelend. Werkelijk waar, ik zie de vrouwen om me heen vaak zo verveeld en ontevreden kijken, ik zou graag willen weten wat er in hun hoofd omgaat. Dat begint al op de Playschool, waar de kinderen van jongs af aan wordt geleerd wordt om stil te zijn en te leren. Esther is dus in vele opzichten een bijzondere vrouw. Ik ben een ‘open boek’(een verademing voor haar), we kunnen lachen met elkaar en tegenwoordig delen we gelukkig ook steeds meer onze gevoelens met elkaar.
Nadat we allemaal bekomen zijn van de spin op de muur, gaat iedereen lekker slapen. Op slechts drie kilometer afstand zal mijn familie nu ook de laatste spulletjes inpakken voordat ze morgen terug naar Nederland reizen. Ze laten twee verstopte WC’s achter. Omdat Jade morgen ‘echt’ jarig is, om tot rust te komen en stil te staan bij de verjaardag, ga ik op de foto website van onze kinderen terug in de tijd. De geboorte van Jade, precies 4 jaar geleden. Een mooie, gave baby met pikzwart haar. Al in de eerste week na haar geboorte kreeg ik van de kraamverzorgster te horen dat we met haar wat te stellen ging krijgen, zoals zij de wereld in kijkt. In het ziekenhuis vertelden ze me dat ze in de 25 jaar nog nooit zo’n beweeglijke en ‘pittige’ baby hadden gezien. En ja, Jade is maar heel kort echt klein geweest. Ik vertel het meerdere malen; nog voor haar 1e verjaardag deed ze haar eigen maillootje zelf aan en vanaf dat moment heeft zich altijd zelf aangekleed. Ze eet alles (ook hier!) alsof ze alle smaken al kent van een vorig leven. Zinsbouwfouten maakt ze zelden. Ik geniet van de foto’s en de gedachten die ze bij me oproepen. Het is inmiddels na 00.00 uur. Nu is ze echt jarig. Ik loop naar haar bedje toe en geef haar een kusje op haar warme wang. ‘Gefeliciteerd met je verjaardag meisje,’ fluister ik zacht. Enkele uren later staan de kinderen op ons bed te springen. Wim zet een ‘lang zal ze leven’ muziekje op. Het feest kan weer beginnen!
-
01 November 2009 - 18:15
Petra:
Proficiat Jade met je vierde verjaardag!!
En Mieke en Wim ook gefeliciteerd. -
01 November 2009 - 18:25
Irene:
Meisjes,gefeliciteerd!!!!! Wat gezellig dat er speciaal voor jullie bezoek uit nederland was gekomen!!!! Het gaat jullie allemaal heel goed,mooi om te lezen.Een hele dikke kus en knuffel voor alle 5.
liefs Irene. -
01 November 2009 - 18:57
Miriam:
Jade van harte gefeliciteerd met je 4 de verjaardag. Leuk dat er bezoek uit Nederland is geweest
Groetjes Miriam -
02 November 2009 - 06:52
Inge:
Nog van harte gefeliciteerd met Jade. Wauwie, 4 alweer.
Blij om te lezen, dat jullie steeds meer jullie draai gaan vinden. Natuurlijk gaat dat gepaard met ups en downs, maar het is ook niet niks wat er veranderd is in jullie leven.
Probeer te genieten van de kleine dingen, dan komt de rest vanzelf.
Wij zitten zo goed als op orde in huis. We genieten enorm en natuurlijk zijn jullie van harte uitgenodigd om in april een kijkje te komen nemen.
Liefs uit Bladel! -
02 November 2009 - 10:29
Carin:
Wederom een sprankelend schrijven. Tjee die spin... getver. Wat leuk toch, bezoek en cadeautjes uit Nederland. heel fijn voor jullie allemaal. Groetjes Carin -
02 November 2009 - 17:41
Karin:
Heey Jade, Weet je nog hoe we een verjaardag vierde op de peuterspeelzaal. We gingen dan met de boot naar Engeland en dan zongen we Happy Birth day to you. Daarna gingen we met vliegtuig naar China en zongen we Hanky Panky Shanghai. Vlug rennen anders missen we de trein, instapppen en tjoek tjoeke daar gaat de trein dan. Het wordt kouder en we zagen ijsberen. We waren in Rusland. Wij zeiden dat de mensen daar heel boos keken omdat ze het kou hadden en zongen dan protte prot prot ned ned (of zoiets) Daarna riepen maar we zijn op het feest van Jade en dan doen we allemaal lachen. Misschien kun jij ons vertellen wat ze in India zingen met je verjaardag zodat we dan met het vliegtuig naar India vliegen. Ook deelde de jarige de muziekinstrumentjes uit en maakten we gezellig muziek. Jade nog hartelijk gefeliciteerd van alle peuters en een dikke knuffel van ons.
Hiep Hiep Hoera Jade 4 Jaar -
02 November 2009 - 18:12
Astrid Verhoof:
Hallo lieve vrienden,
Allereerst nog heel hartelijk gefeliciteerd met Jade. Inderdaad zij zal jullie nog vaak verrassen maar ik denk wel in hele positieve zin!! Er staat nl zo'n open eerlijke blik op dat gezichtje van jullie dochter.
Mieke ik ben blij dat je ook in India mensen (vrouwen) hebt die van luxe houden. Toch trek je die wel aan nietwaar, of licht het aan het feit dat deze vaak ook wat breder geïnteresseerd zijn? Ik ben blij dat je ook daar leuk met iemand van gedachten kunt wisselen.
Ik denk vaak aan jullie en geloof me alles komt dik in orde!!
Liefs Astrid
-
02 November 2009 - 19:51
Rachel Van Der Heijd:
Hoi lieve Mieke,
Wat schrijf je boeiend en wat een prachtige foto's! Er borrelen een heleboel vraqen bij me op. Hoe gaat het met de kinderen op school. Wat doe je de hele dag. Heeft Wim zijn draai gevonden. Is de turnles hetzelfde als in Nederland. Krijgen de kinderen zwemles? Alles ziet er fantastisch uit, heerlijk om jouw mooie lach te zien op de foto's. Ik hoop snel meer te horen. Kus, Rachel -
02 November 2009 - 22:24
Marijke Van Body Dif:
Ha Mieke!
Meer dan ik je zeggen kan geniet ik van je prachtige verhalen. Wat ben je een wijze en liefdevolle moeder! Wat geven jij en je man jullie kinderen een rijke ervaring mee in hun leven. Ik wens jullie nog heel veel geluk en ik blijf al jullie avonturen lezen en volgen.
Liefs, Marijke
-
03 November 2009 - 13:44
Rianne De Maat:
Ha Mieke, Wim en kids,
Ik heb al je verhalen tot nu toe gelezen, wat schrijf je leuk en boeiend!! Ik heb nog niet eerder kunnen reageren, maar beter laat dan nooit.
Hoe gaat het met (mijn ex-collega) Wim? Ik hoop dat zijn zaken ook goed draaien.
Verder bij ons alles goed, iets minder avontuurlijk dan bij jullie, haha. A.s. zaterdag, 7 nov, vieren we alweer ons 12,5 jarig huwelijk. Daar waren jullie in 1997 ook bij. De tijd gaat snel.
Ik blijf jullie volgen, en heel veel succes met alles. -
03 November 2009 - 13:48
Mama En Papa:
Wat een heerlijk verhaal Mieke. Het was net of we overal bij waren omdat je het ook zo levendig beschreef. Dat wij graag bij Jade's verjaardag aanwezig wilden zijn is natuurlijk vanzelfsprekend maar met onze harten waren we de hele dag bij haar.
Ook hebben we genoten van alle lieve en soms ontroerende stukjes die familie,vrienden en kennissen geschreven hebben. We zijn zó trots op onze dochter!
Heel veel kusjes van Mama en Papa XXXXXXXXXX
-
05 November 2009 - 20:37
Wim Maas:
Hallo Kramertjes,
Heb vanavond al jullie verhalen tot nu toe gelezen en de filmpjes en foto's bewonderd. Indrukwekkend allemaal.
Ik moest deze inhaalslag nog maken, al had ik via Hanny natuurlijk al de hele tijd info gehad.
Jullie maken het goed, dat is de hoofdzaak.
Chapeau voor de schrijfster; een boek van haar hand zal zeker volgen.
Ik volg jullie India-avontuur zo goed als ik kan. Het is genieten om dit allemaal te lezen, zeker als de Nederlandse koude novemberregen tegen de ramen slaat, wat op dit moment gebeurt.
Houdoe, Wim Maas -
08 November 2009 - 22:29
Monique Kemner:
Hoi Mieke,
Wat vind ik het altijd weer heerlijk als ik zo'n mooi verhaal van jullie belevenissen kan lezen. Het is echt knap wat jullie allemaal al hebben bereikt in zo'n korte tijd.
Spreken de Indiase kinderen op school ook allemaal engels? En wat fijn dat jullie alweer zoveel mensen hebt leren kennen daar. Wat een cultuurverschillen! Wachten totdat bekend wordt met wie je gaat trouwen! Dat kunnen wij ons niet voorstellen.
En hoe gaat het met Wim en zijn bedrijf?
Wij blijven jullie volgen...
groetjes Monique
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
