Poep en andere shit

Allemaal bedankt voor jullie fijne reacties. De volgende keer weer meer over school, onze nieuwe auto en onze integratie! Nu even een stukje met een behoorlijk "shit" gehalte!


“Oh mama, dit vind ik nu echt avontuur!” We lopen door het paradijs. “Moet je deze eens zien, die is speciaal!” Ze laat me en kleurrijk gedraaide schelp zien.
We struinen langs de branding, op zoek naar mooie schatten.

Honderden blauw met rode vissersbootjes liggen in het water. Het is een kleurrijk gezicht. In april waren we hier ook al eens in de namiddag, ik voelde me toen bedreigd door de honderden vissers die ons aanstaarden. Nu is het vroeg in de ochtend, en op een enkele gehurkte visser na, zien we niemand.

Ik houd Sam en Jade goed vast, want bij iedere golf komt het water tot aan onze knieën.

In India is censuur op alles. Alhoewel, enkele dagen terug heb ik een hilarische film over travestieten gezien, die met een bus door Australië trokken terwijl ze in ieder dorpje een optreden verzorgden. Een film op tv over de mannenliefde is hier nieuw, dus in voorstukjes wordt het net zo vaak herhaald als de aankondiging van Deap Throat in Nederland. Het homohuwelijk is hier sinds enkele maanden wettelijk geaccepteerd.

“Pas op voor de poep, nee, die mag je niet oppakken, die is vies, uitkijken, pas op een golf!”

Enkele meters voor me zie ik enkele mannen gehurkt aan het strand hun behoeftes doen. Ik kijk niet alleen recht op die enorme lichtbruine hoop onder hen, maar tevens kan ik, gewild of ongewild, een kijkje op hun besneden geslachtsdeel nemen.

Dagmar loopt langs de mannen af. Hier doet de natuur gewoon zijn werk. Bij de eerstvolgende golf wordt het hoopje natuurlijke mest weggespoeld en meegenomen door de enorme zee.

Ons wandelingetje aan zee voelt even iets minder dan het paradijs…

Nu we het toch over poep hebben, we wonen dan wel in een westerse flat, enkele details zorgen ervoor dat we toch het “Indiase gevoel” houden.

“A few days waiting, and it will be gone” zegt de manager van de flat met een zuur gezicht terwijl we gezamenlijk met onze hoofden boven de zwemmende drolletjes in onze WC-pot hangen.

Nee dus. In de tussentijd doet de geur wel zijn werk! In India duren ‘five minutes sir’ enkele uren, dus ‘a few days’ wordt één week. En wat blijkt; de leidingen zijn niet bedacht op onze westerse gewoontes! Ons aanpassingsvermogen wordt steeds groter; een straaltje water en onze billen zijn weer schoon, want WC-papier is vanaf nu verboden!