Feestjes en familiebezoek

“Ik wil met ze mee,” zegt Sam snikkend. Ook bij Dagmar biggelen de tranen over haar wangen. “Ik ga ze zo missen!” Jade loopt al terug. We zien de riksja de donkere avond inrijden, met mijn broer Erik en twee van zijn drie kinderen, Puck en Bodi erin. Wat is het heerlijk om je familie bij je te hebben en wat hebben we het gezellig gehad! We lopen terug de lift in, op weg naar onze flat. In een huiskamer, nog zonder gordijnen, galmt het gesnik van de kinderen nog veel harder na. Afscheid nemen is niet leuk. Een intensieve, vermoeiende week met gezamenlijke ontbijtjes, werkbezoeken, heel veel praten, etentjes, late feestjes en alcohol eisen zijn tol. Dit was zeer gewenst bezoek maar met één blik op de muur zijn we allemaal klaarwakker; daar zit ongewenst bezoek! Een enorme spin, van meer dan 15 cm lang vermaakt zich in onze slaapkamer! Vol verbazing bestuderen we de spin en.. hoe gaan we die te pakken nemen? Een vol pak A4 papier wordt ‘m uiteindelijk fataal…

Ja, het is een week vol met feesten geweest.

We hebben het drietallig personeel van onze zaak RickshawSoft thuis uitgenodigd voor een diner. We beginnen de middag wat onwennig bij het zwembad. Gelukkig is het ijs al snel gebroken als onze kinderen net deze middag uitkiezen om elkaar in de haren te vliegen.

Ik denk terug aan een mailtje een maand geleden van de charmante medewerker Telly: ‘we do everything we can for our company.’ Vooral het woord ‘OUR’ verbaasde en vertederde me, want hoe vaak voelt iemand in NL het werk als een deel van hem/haarzelf?

Vandaag is ook het moment om met het personeel eens te praten over wat me zo intrigeert in de krant. ‘Bridegrooms wanted’ en ‘brides wanted.’ Ouders gaan op zoek naar een partner voor hun kind. Een advertentie kan er als volgt uitzien:

‘Hindi, inter-caste and well reputed Tamil parents, father BC, mother FC, seek proposals with horoscope & bio-data from well educated and well placed BC/FC Tamil Nadu based doctors with PG degree or well settled in business for their beautiful daughter, Doctor MD 26 years, 162 cm. Contact email: jothy0101@yahoo.com

“There is no match, the horoscope must be right. 4 years they are looking for the perfect man for me.” We zitten binnen tegenover elkaar aan tafel, het is inmiddels avond geworden en wij genieten van het niet pittige eten, of zij dat doen weten we niet zeker, ze scheppen in ieder geval enkele keren op. Aantrekkelijke en assertieve, 27 jarige Biji vertelt het spontaan, voor haar is het de gewoonste zaak van de wereld dat ze wacht tot haar ouders een geschikte huwelijkskandidaat hebben gevonden, al beseft ze wel dat de jaren, volgens Indiase begrippen, voor haar beginnen te tellen. Naast me zit de 25 jarige Telly, hij vertelt dat hij ergens in januari zal gaan trouwen. “With who?”, vraag ik geïnteresseerd. “That I don’t know, my parents are looking for me.” Het 27 jarige, bescheiden, 3e personeelslid Princy geeft aan haar man eenmaal te hebben gezien voor de bruiloft. Zij hebben inmiddels een dochtertje van drie jaar. We vragen ons af waarom er minder mensen in India gaan scheiden dan in Nederland. Het wordt een leuk gesprek. Aangezien de vrouw bij de familie van de man intrekt na het huwelijk, denken we dat veel problemen minder opvallen omdat er zoveel familie bij is, die zich mede verantwoordelijk voelen voor het wederzijdse geluk en zich daar ook graag mee bemoeien.

Het ‘grote mensen’ feest van de meiden is ook gevierd deze week. Een maand geleden kon ik me nog geen voorstelling maken van een feestje, we kennen nog maar enkele mensen hier! De voorbereiding is dan ook een feest op zich, we hebben kronen gemaakt, taartjes voorgeproefd om te weten welke lekker smaakt, de tafel gedekt. Op de weektaak van de afgelopen weken heeft gestaan: ‘schrijf een brief aan …. We hebben inmiddels genoeg post en cadeautjes verzameld om mee terug aan NL te geven! Gelukkig is het een vertrouwd feestje geworden met Nederlands bezoek, Nederlandse vlaggetjes, ballonnen en cadeautjes. Wat is het leuk om allemaal presentjes en (digitale ) post uit NL te krijgen! Dank je wel allemaal! Het huis hangt vol met kaarten. Jade speelt met haar Dora puzzel, doktertjes spullen en Lego. Dagmar kan nu zelf parfum maken, kettinkjes rijgen en knutselen. Uiteraard zagen ze er beiden schitterend uit in hun nieuwe Indiase prinsessenjurken met zilveren glitters! Nichtje Puck, die zojuist een opleiding voor kapster aan het volgen is, heeft de meiden geknipt en hun haren opgestoken, dit tot grote tevredenheid van Dagmar en Jade.

Met zijn negenen zijn we bij mijn aantrekkelijke Indiase vriendin Esther uitgenodigd. Aangezien het in India heel normaal is om direct na het avondeten weer naar huis te gaan, wordt bij Esther en haar Nederlandse man Martijn het eten pas tegen middernacht geserveerd. De uren ervoor worden gevuld met praten en lachen onder het genot van hapjes, cocktails, whisky en wijn. De kinderen huppelen wat rond en worden vermaakt door de oppas, de kokkin, kok of chauffeur. Hun schattige dochtertje Anna heeft enorm veel speelgoed, wat voor onze kinderen uren speelplezier geeft. Uiteindelijk vallen ze ergens in slaap. Esther is in vele opzichten mijn tegenpool. Ze houdt van weelderigheid, luxe en verzorging (ze heeft bijvoorbeeld 48 paar schoenen, ze zoekt al haar spullen in de mooiste winkels uit en ze heeft voor alles wel een hulpje. Ik heb 2 paar slippers, heb nachtkastjes van sinaasappel kistjes en ik pionier graag zelf). Ze heeft een hart van goud en ik bewonder haar creativiteit enorm. Ze is in vele opzichten getalenteerd. Ze verdient duizenden dollars per maand met haar naakte vrouwelijke computeranimaties die ze verkoopt in Second Life, ze is advocaat geweest, ze maakt miniatuurbeelden waar ze de glossy bladen mee haalt, sieraden en schilderijen, het komt allemaal uit haar handen! Ze is een bron van energie. Daar ben ik erg blij mee want menig Indiase vrouw is zo weinig energiek, stralend en sprankelend. Werkelijk waar, ik zie de vrouwen om me heen vaak zo verveeld en ontevreden kijken, ik zou graag willen weten wat er in hun hoofd omgaat. Dat begint al op de Playschool, waar de kinderen van jongs af aan wordt geleerd wordt om stil te zijn en te leren. Esther is dus in vele opzichten een bijzondere vrouw. Ik ben een ‘open boek’(een verademing voor haar), we kunnen lachen met elkaar en tegenwoordig delen we gelukkig ook steeds meer onze gevoelens met elkaar.

Nadat we allemaal bekomen zijn van de spin op de muur, gaat iedereen lekker slapen. Op slechts drie kilometer afstand zal mijn familie nu ook de laatste spulletjes inpakken voordat ze morgen terug naar Nederland reizen. Ze laten twee verstopte WC’s achter. Omdat Jade morgen ‘echt’ jarig is, om tot rust te komen en stil te staan bij de verjaardag, ga ik op de foto website van onze kinderen terug in de tijd. De geboorte van Jade, precies 4 jaar geleden. Een mooie, gave baby met pikzwart haar. Al in de eerste week na haar geboorte kreeg ik van de kraamverzorgster te horen dat we met haar wat te stellen ging krijgen, zoals zij de wereld in kijkt. In het ziekenhuis vertelden ze me dat ze in de 25 jaar nog nooit zo’n beweeglijke en ‘pittige’ baby hadden gezien. En ja, Jade is maar heel kort echt klein geweest. Ik vertel het meerdere malen; nog voor haar 1e verjaardag deed ze haar eigen maillootje zelf aan en vanaf dat moment heeft zich altijd zelf aangekleed. Ze eet alles (ook hier!) alsof ze alle smaken al kent van een vorig leven. Zinsbouwfouten maakt ze zelden. Ik geniet van de foto’s en de gedachten die ze bij me oproepen. Het is inmiddels na 00.00 uur. Nu is ze echt jarig. Ik loop naar haar bedje toe en geef haar een kusje op haar warme wang. ‘Gefeliciteerd met je verjaardag meisje,’ fluister ik zacht. Enkele uren later staan de kinderen op ons bed te springen. Wim zet een ‘lang zal ze leven’ muziekje op. Het feest kan weer beginnen!