Tot volgende week!

Lieve mensen,

Zo, de kerstkaarten aan de juffen hier in India zijn verstuurd. De spullen zijn gepakt. We komen eraan! Maandag de 14e december kom ik naar Nederland samen met de kinderen. 2 januari vliegen we weer terug. Ik ga lekker genieten van iedereen en van het moment.

Dagmar heeft al met haar beste vriendin Ilse gebeld dat ze eraan komt. Sam wil met Berend afspreken. Jade wil met Madelief afspreken.

Ik besef hoe gelukkig ik mezelf mag prijzen. Iedereen staat voor ons klaar. Mijn ouders richten een slaapkamer in. Mijn broer Ronald en zijn vrouw komen me ophalen in Düsseldorf. Mijn andere broer biedt zijn auto aan. Zijn vrouw zorgt voor warme winterkleding. Mijn vriendinnen hebben de wijn koud liggen in de koelkast. En het allerbelangrijkste is de liefde en warmte die ik ontvang van iedereen!

Arme Wim, hij blijft in India om te werken.

Ik sluit 2009 in India af met een lunch met 9 vrouwen in een 5 sterren hotel. We zijn een bijzonder gezelschap. China, Frankrijk, India, Duitsland, Nederland, Japan en Tsjechië zijn vertegenwoordigd. Ik geniet van deze mooie, sterke vrouwen om me heen. De verhalen die we delen zijn een bron van herkenning. We beseffen dat we elkaar nodig hebben, hier in dit vreemde, bijzondere land dat ons zo confronteert met onszelf. Vanaf nu staat de woensdag genoteerd.

Het heerlijke eten, de schitterende natuur, het zwembad, de puurheid, Wim; ik ga het even missen.
De geur van rottend afval, spuug op de grond, het razende verkeer, de mieren op de tafel; ik zal het niet missen.

Mijn oudste petekind Robin schreef mij de verschillende fases waarin je terecht komt als je voor een langere periode naar het buitenland gaat. Ik besef dat ik stap 3 aan het afronden ben, fase 4 treedt aan, jippie! Mocht ik een korte sprong naar fase 5 maken, zeg het me!

1)de voor-vertrek-fase
Een euforisch gevoel, maar soms ook angstaanjagend omdat je beseft dat je het echt gaat doen.
2) het op-vakantie-gevoel fase
Je hebt het idee dat je op vakantie bent, mooi weer, mooi land, lekker eten en je kan doen en laten wat je wilt.
3) de dip-fase
Je komt in een dip terecht omdat je de negatieve factoren van een land gaat zien. Je ergert je aan de cultuur, het eten wordt eentonig, je verlangt naar gehaktballen en kaas.
4) de aanpassingsfase
Je ziet de negatieve factoren van een land, maar ook de positieve. Ook zie je in waarom Nederland zo fijn is. je begint te relativeren en kan alle positieve en negatieve factoren van het land van bestemming en je eigen land zien. Je kunt je aanpassen en maakt nieuwe vrienden.
5) de thuiskomst-shock-fase
Je hebt zelf fantastische dingen meegemaakt en gezien, maar bent de enige en niemand snapt je. Ze worden moe van je verhalen en hebben soms geen zin om te luisteren. Je mist het land en wilt eigenlijk weer terug...

PABO schoolvriendin Angela steekt me een hart onder de riem als ze schrijft wat een mens happy maakt. Sterke Angela heeft zelf heeft veel verdriet gekend in haar leven. Ze schrijft: ”Ik zou zeggen, kom lekker naar Nederland met de kerst en kom je batterij opladen. Ontvang die warme arm om je heen van je familie. Ruil de warme zonnestralen in voor een warme winterjas.“

Ter afsluiting van dit verhaal geef ik ook jullie de geluksfactoren van Angela. Dit lijstje hangt op een prikbord bij haar in huis. Zo nu en dan bekijkt ze het lijstje:

1 wees actief, blijf bezig,
2 maak tijd voor je sociale leven
3 werk hard aan zaken die je zinvol vindt
4 organiseer jezelf en plan maar wees niet te strikt
5 hou op met op voorhand te piekeren en je zorgen te maken
6 stel je ambities en verwachtingen nooit te hoog
7 probeer steeds positief en optimistisch te denken
8 blijf bij het heden, pieker niet over verleden en toekomst.
9 probeer een hartelijke open persoon te zijn
10 gooi negatieve gevoelens zo veel mogelijk overboord
11 Weet dat hechte relaties de voornaamste bron van geluk zijn.

Bedankt allemaal voor alle leuke e-mailcontacten de afgelopen maanden.

Fijne feestdagen allemaal en voor al die 'hechte relaties' (geluksfactor nummer 11); tot volgende week!

Mieke