Tropische temperaturen
Door: Mieke
Blijf op de hoogte en volg Wim, Mieke, Dagmar, Sam en Jade
29 Juni 2010 | Nederland, Bladel
Bijlage: nieuwe foto's
Wauw! Eindelijk lekker weer in Nederland, bijna 30 graden! Zwembaden worden opgezet, korte rokjes aangedaan en onze kinderen zien ’s avonds net zo zwart als het voetbalteam van Ghana; het enige Afrikaanse land dat door is naar de kwartfinales van het WK.
Morgen vliegen we weer terug naar huis. India zal ons weer vertragen. Warm weer maakt niet alleen de mensen in India wat langzamer, ook in NL leeft men in deze hitte trager, behalve als Nederland scoort, dan veren we allen tegelijk weer op.
In drie maanden tijd zijn onze dekbedovertrekken 1x verschoond (ze ruiken nog steeds niet), is er precies 1x gedweild (zojuist, het huisje moet immers netjes achtergelaten worden) en heb ik 2 wasjes (dank je wel, Janneke van Zorgboerderij Bij de Pinken!) per week gedraaid. Van poetsen zal ik nooit overspannen raken. Wat me in NL dan wel teveel werd? De zo lief en goed bedoelde oprechte belangstelling voor ons gezin wordt me teveel; ik begin een sociale fobie te ontwikkelen!
“Mieke, als ze je in de Albert Heijn weer aanspreken, dan los ik het wel op!” zegt Wim terwijl we richting de supermarkt van Bladel fietsen. “t Wordt me even teveel Wim, ik hoor alleen mezelf nog praten, steeds hetzelfde verhaal, overdag word ik moe van mezelf en ’s nachts houden de muizen in huis me wakker!” “Weet je wat,”zegt Wim met een lach, “als ze jou aanspreken, dan spring ik er wel tussen en neem het gesprek over, oké?” Humor helpt! Zelfs Dagmar zegt spontaan (echt waar, 8 jaar oud!): ”als ik in India ben, krijg ik weer tijd voor mezelf. Eerst wilde ik beroemd worden, nu niet meer.”
We hebben er allemaal zin in om weer naar huis te gaan. We kunnen erg tevreden zijn. Ik heb mijn ouders, redelijk gezond, weer kunnen vastpakken. De kinderen hebben een heerlijke tijd op en buiten school gehad en beheersen de Nederlandse taal weer wat beter. De flexibiliteit van (onze) kinderen is groot. De zaak in India draait door, ook tijdens de fysieke afwezigheid van Wim tijdens zijn vakantie. We voelen de liefde van heel veel mensen om ons heen.
In India richten we ons weer op de binnenkant, onszelf, ons gezin, in plaats van op anderen. Pas bij leegte komt nieuwe creativiteit. Een periode zonder afspraken, zal zeker voor nieuwe ontdekkingen zorgen.
Ook onze kinderen hebben weer heel wat ontdekt. In India is praten over seks taboe maar hier hoort Dagmar in een uitzending over IVF (in het programma Klokhuis) hoe baby’s op natuurlijke -en niet natuurlijke wijze worden ‘gemaakt.’ Ik ben even verrast over het onderwerp op TV, maar de wijze waarop het wordt verteld is erg vriendelijk. Als Wim na 7 weken terug is uit India zegt hij: ”ik heb een cadeautje voor je meegebracht,” waarop Dagmar zegt: “Het grootste cadeau heb ik al gekregen, en dat is dat jij er weer bent!” waarna ze uitgebreid aan Wim verteld wat ze allemaal gezien heeft bij Klokhuis. Ze zijn lang gescheiden van elkaar geweest, maar de liefde en het vertrouwen is direct voelbaar aanwezig.
Ontdekkingen… Sam, aanhankelijk als altijd, komt ’s ochtends vaak dicht tegen me aan liggen. Even weet ik niet of ik het goed voel, maar toch voel ik iets bewegen. Even later zegt hij:”mama, mijn piemeltje staat omhoog.” Dit is de 2e keer. De week ervoor ontdekte hij ook een stijf piemeltje. “Mama, wat is er toch met me aan de hand?” Een geruststellend ‘dat is niet erg Sam, dat hebben alle jongetjes, daar hoef je je geen zorgen om te maken’ is voldoende. Ik ben vertederd. Er zal zeker een tijd komen, dat hij niet meer zo open is en dicht tegen me aankruipt …
Op z’n tijd hebben we ons echt allochtoon gevoeld! Gelukkig wonen we niet in Limburg… Bij de gemeente Bladel wilde ik het paspoort van Jade verlengen maar ze konden niets voor me doen. We horen er niet meer bij! We moesten er 2x voor naar Den Haag! Ook ontvangen we een brief, we worden gezien als ‘illegalen’, de Gemeente vermoedt dat we illegaal in Nederland wonen.
Terwijl we onze laatste spullen naar het verleden, een gehuurde opslagruimte bij een boer brengen, vraagt, in oranje uitgedoste, Sam in de auto aan Jade:”Wat is dat, opslag?” waarop Jade uitlegt:”Sam, opslag is de plek waar je spullen oud worden.”
En zo is het! Zodra je afstand neemt, hebben spullen geen waarde meer. Dat geldt zeker niet voor ons sociale leven: Uit het oog is bij ons zeker niet uit het hart!
Gisteren heeft Nederland met 2-1 gewonnen van Slowakije. Jade en Wim zingen uitbundig: “Hup Holland Hup! Laat de leeuw niet in zijn hemdje staan, hup Holland hup!” Een Hollandsere afsluiting van onze tijd hier kunnen we ons niet wensen! En de tropische temperaturen; die hebben we iedere dag het komende jaar!
Bedankt allemaal en tot schrijfs!
Wauw! Eindelijk lekker weer in Nederland, bijna 30 graden! Zwembaden worden opgezet, korte rokjes aangedaan en onze kinderen zien ’s avonds net zo zwart als het voetbalteam van Ghana; het enige Afrikaanse land dat door is naar de kwartfinales van het WK.
Morgen vliegen we weer terug naar huis. India zal ons weer vertragen. Warm weer maakt niet alleen de mensen in India wat langzamer, ook in NL leeft men in deze hitte trager, behalve als Nederland scoort, dan veren we allen tegelijk weer op.
In drie maanden tijd zijn onze dekbedovertrekken 1x verschoond (ze ruiken nog steeds niet), is er precies 1x gedweild (zojuist, het huisje moet immers netjes achtergelaten worden) en heb ik 2 wasjes (dank je wel, Janneke van Zorgboerderij Bij de Pinken!) per week gedraaid. Van poetsen zal ik nooit overspannen raken. Wat me in NL dan wel teveel werd? De zo lief en goed bedoelde oprechte belangstelling voor ons gezin wordt me teveel; ik begin een sociale fobie te ontwikkelen!
“Mieke, als ze je in de Albert Heijn weer aanspreken, dan los ik het wel op!” zegt Wim terwijl we richting de supermarkt van Bladel fietsen. “t Wordt me even teveel Wim, ik hoor alleen mezelf nog praten, steeds hetzelfde verhaal, overdag word ik moe van mezelf en ’s nachts houden de muizen in huis me wakker!” “Weet je wat,”zegt Wim met een lach, “als ze jou aanspreken, dan spring ik er wel tussen en neem het gesprek over, oké?” Humor helpt! Zelfs Dagmar zegt spontaan (echt waar, 8 jaar oud!): ”als ik in India ben, krijg ik weer tijd voor mezelf. Eerst wilde ik beroemd worden, nu niet meer.”
We hebben er allemaal zin in om weer naar huis te gaan. We kunnen erg tevreden zijn. Ik heb mijn ouders, redelijk gezond, weer kunnen vastpakken. De kinderen hebben een heerlijke tijd op en buiten school gehad en beheersen de Nederlandse taal weer wat beter. De flexibiliteit van (onze) kinderen is groot. De zaak in India draait door, ook tijdens de fysieke afwezigheid van Wim tijdens zijn vakantie. We voelen de liefde van heel veel mensen om ons heen.
In India richten we ons weer op de binnenkant, onszelf, ons gezin, in plaats van op anderen. Pas bij leegte komt nieuwe creativiteit. Een periode zonder afspraken, zal zeker voor nieuwe ontdekkingen zorgen.
Ook onze kinderen hebben weer heel wat ontdekt. In India is praten over seks taboe maar hier hoort Dagmar in een uitzending over IVF (in het programma Klokhuis) hoe baby’s op natuurlijke -en niet natuurlijke wijze worden ‘gemaakt.’ Ik ben even verrast over het onderwerp op TV, maar de wijze waarop het wordt verteld is erg vriendelijk. Als Wim na 7 weken terug is uit India zegt hij: ”ik heb een cadeautje voor je meegebracht,” waarop Dagmar zegt: “Het grootste cadeau heb ik al gekregen, en dat is dat jij er weer bent!” waarna ze uitgebreid aan Wim verteld wat ze allemaal gezien heeft bij Klokhuis. Ze zijn lang gescheiden van elkaar geweest, maar de liefde en het vertrouwen is direct voelbaar aanwezig.
Ontdekkingen… Sam, aanhankelijk als altijd, komt ’s ochtends vaak dicht tegen me aan liggen. Even weet ik niet of ik het goed voel, maar toch voel ik iets bewegen. Even later zegt hij:”mama, mijn piemeltje staat omhoog.” Dit is de 2e keer. De week ervoor ontdekte hij ook een stijf piemeltje. “Mama, wat is er toch met me aan de hand?” Een geruststellend ‘dat is niet erg Sam, dat hebben alle jongetjes, daar hoef je je geen zorgen om te maken’ is voldoende. Ik ben vertederd. Er zal zeker een tijd komen, dat hij niet meer zo open is en dicht tegen me aankruipt …
Op z’n tijd hebben we ons echt allochtoon gevoeld! Gelukkig wonen we niet in Limburg… Bij de gemeente Bladel wilde ik het paspoort van Jade verlengen maar ze konden niets voor me doen. We horen er niet meer bij! We moesten er 2x voor naar Den Haag! Ook ontvangen we een brief, we worden gezien als ‘illegalen’, de Gemeente vermoedt dat we illegaal in Nederland wonen.
Terwijl we onze laatste spullen naar het verleden, een gehuurde opslagruimte bij een boer brengen, vraagt, in oranje uitgedoste, Sam in de auto aan Jade:”Wat is dat, opslag?” waarop Jade uitlegt:”Sam, opslag is de plek waar je spullen oud worden.”
En zo is het! Zodra je afstand neemt, hebben spullen geen waarde meer. Dat geldt zeker niet voor ons sociale leven: Uit het oog is bij ons zeker niet uit het hart!
Gisteren heeft Nederland met 2-1 gewonnen van Slowakije. Jade en Wim zingen uitbundig: “Hup Holland Hup! Laat de leeuw niet in zijn hemdje staan, hup Holland hup!” Een Hollandsere afsluiting van onze tijd hier kunnen we ons niet wensen! En de tropische temperaturen; die hebben we iedere dag het komende jaar!
Bedankt allemaal en tot schrijfs!
-
29 Juni 2010 - 08:35
SMJP:
We love you!!!!
Afscheid nemen blijft moeilijk!
Bedankt voor de fijne tijd hier en tot schrijfs, bels en skypes!!
Veel liefs,
Marcel, Simone, Julia en Pieter XXX -
29 Juni 2010 - 08:54
Marjo:
Goede reis terug.Ik kan me voorstellen dat je weer verlangt naar de Indiase rust. Hier word je geleefd!! Ook heel gezellig, maar nu even genoeg. Hoogstwaarschijnlijk tot december! Dikke kus voor jullie allemaal, Marjo -
29 Juni 2010 - 08:58
Marijke V.Meerendonk:
Ha Mieke!
Ik leef nog altijd met jullie mee. Wat een prachtige verhalen schrijf je op! Ik wens jullie een goede reis en weer een prachtige tijd, thuis in India. ( en wat heb je scheten van kinderen!!!)
Liefs!
Marijke ( BodyDifference) -
29 Juni 2010 - 12:55
Irene:
He meisje, je weet wat ik je gezegd heb,ik bel je bewust niet meer ,je hebt rust nodig en het is goed zo....morgen ben je echt weg en voel je fysiek ook weer verder weg....dat is dan ook het enige....dikke kus en kom veilig aan de overkant.....liefs Irene -
29 Juni 2010 - 19:27
Petra:
Als je die foto's van het kleurrijke India ziet wil je gelijk toch weer terug. Ik snap je helemaal. Erg fijn om je aandacht weer op jezelf en je gezin te richten. En leuk ook dat je schrijft dat je weet naar "huis" gaat. Goede reis en geniet weer van je tijd daar. -
30 Juni 2010 - 13:52
Mama En Papa:
Hallo schatjes.Gisteren waren jullie samen nog even bij ons en hebben we nog nagepraat over de maanden dat jullie met de kinderen in Bladel woonden. Het afscheid kwam nu wel erg dichtbij.
Vanmorgen was het dan echt zover. Met Simone en Marcel reden we naar jullie om te knuffelen, te huilen en weer te knuffelen en om te laten weten dat we jullie héél erg zullen missen.
Heel veel liefs en knuffels van Mama en Papa. -
30 Juni 2010 - 13:53
Tante Lenie:
Hallo Mieke, Wim en de kids,
Zo blijft het gras ergens anders weer altijd groener,
dat was het in de bossen ook, met de communie zag ik op de foto,s, moeder heeft er tenminste een teek van opgelopen hoorde ik,
Mieke zet hem weer op ginds en wel thuis.
-
01 Juli 2010 - 18:20
Hugo Greefhorst:
Beste zus, zwager en kinderen.
Wederom mooie woorden! Tja, het leven wordt heel wat makkelijker als je duidelijk bent in wat je voelt. Daar kun je maar beter helder in zijn om je niet te verwarren. Dat is beter voor je gemoedstoestand en dus ook voor de mensen om je heen. Het van je af schrijven zal ook zeker wel opgelucht hebben. En, hoe is het om weer thuis te zijn?
XXXXjes uit Leenderstrijp -
02 Juli 2010 - 11:49
Petra Again:
Ha Mieke,
ik haal net de "uitstraling" uit de bus en een stralende Mieke lacht me toe. Mooi verhaal, leuk om te lezen en de gelijkenis terug te lezen die onze levens blijkbaar hebben. Qua keuzes dan hé. Niets dan liefs uit het ook zonnige Nederland -
04 Juli 2010 - 12:19
Paul En Marita :
Hallo,
Zo te lezen hebben jullie een fijne tijd gehad in Nederland, maar nu weer terug naar huis. Wij begrijpen precies wat je bedoelt, na ons bezoek in Nederland waren wij ook blij om weer in onze camper terug te keren, gewoon je eigen leven weer op te pakken. Veel succes in India, het is en blijft een bijzonder land!!
Groetjes Paul en Marita www.smiloe.nl -
04 Juli 2010 - 12:23
Paul En Marita:
Hallo,
Zo te lezen hebben jullie een fijne tijd gehad in Nederland, maar waren jullie blij om weer naar huis te gaan. Wij begrijpen precies wat je bedoelt, wij vonden het ook weer fijn om na ons bezoek aan Nederland weer terug te keren in onze camper. Wij wensen jullie veel succes in India, want het is en blijft een bijzonder land!
Groetjs Paul en Marita www.smiloe.nl -
09 Juli 2010 - 19:52
Smjp:
Jullie in India, oranje bijna kampioen. Toch leuk even samen bellen, even het oranje gevoel bespreken. Wat gebeurt hier en wat daar. Zondag weer een latertje, hier maar helemaal in India! Jullie wilden naar India ! By the way ; eindelijk zijn onze weersvooruitzichten voor een hele week eens beter als bij jullie. Holland Holland Holland. We bellen zondag weer xxx msjp -
11 Juli 2010 - 12:50
Sevika/senthuran:
Lieve mieke bedankt dat u ons hat geholpen bij de hofstad.
Op de laaste dag waren we u aan het zoeken maar we konden u niet vinden.
mijn email adres is selvika1@hotmail.com
en ik heb ook een website gemaakt
selvikasenthuran.come2me.nl
nogmaals bedankt.
groetjes van
papa mama selvika senthuran en het kleine zusje saruka. -
11 Juli 2010 - 12:53
Selvika:
Hoe kennen jullie juf petra.
Wij kennen haar ook.
Het is de juf van saruka.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
